MASAKR U VIJETNAMSKOM ZASEOKU MI LAJ, 1968.GODINE – OBRAZAC NEKAŽNJENOG GENOCIDNOG PONAŠANJA PRIPADNIKA VLASTI, VOJSKE I TAJNIH SLUŽBI SJEDINJENIH AMERIČKIH DRŽAVA

Piše Milan Gajović

„…potčinjavanje volji Amerike (je) „preduslov moralnog i materijalnog napredovanja naroda po zabitim delovima sveta.““ (Dnevni list „Politika“,14.03.2011.)

“U ovom trenutku sam toliko ljut na malu, đavolju Kubansku Republiku da bih voleo da njeno stanovništvo obrišem sa lica zemlje. Sve što smo od njih želeli je da se lepo ponašaju i budu prosperitetni i srećni, tako da mi ne bismo morali da se mešamo.“(1906.) (Časopis „Pečat“, broj 611/2020)

(Teodor Ruzvelt, 1858-1919, predsjednik SAD)

„SAD, koje sebe proglašavaju šampionom slobode, pravde, ljudskih prava i, iznad svega, demokratije – stvorene su silom.“ (Noam Čomski,1928, američki lingvista, filozof i pisac; dnevni list „Dan“,18.09.2013.))

„Moramo da koristimo silu, zato što smo mi Amerika, mi smo esencijalna nacija. Stojimo više i vidimo dalje u budućnost od svih drugih.“ (Medlin Olbrajt, 1937-2022, američka srbofobna političarka i diplomata; dnevni list „Dan“, 19.01.2015.)

„…Amerikanci već vek i po fabrikuju diktature…“ (Eduardo Galeano, 1940-2015, urugvajski novinar i pisac; dnevni list „Politika“,10.10.2009.)

„…zapadna istorija je bilans zločina. A zapadna sadašnjost bilans laži, ispod koje se krije zločin…“ (Tiosav Purić, izvršni direktor Centra za međunarodne odnose i kulturnu saradnju – CeMOKS; časopis „Novi standard“, 01.03.2022.)

NJemački filozof Imanuel Kant je smatrao da ponašanje jedne države na međunarodnom planu u daleko većoj mjeri zavisi od odnosa snaga među državama, nego od njenog unutrašnjeg uređenja, zbog mogućnosti korišćenja „varvarskih sloboda“. Te slobode su varvarske, jer ne podliježu nikakvim pravnim niti moralnim ograničenjima. Preciznije, moćne države primjenjuju pravo jačega (pravo sile), ne obazirući se na pravne i moralne principe, jer su njihove vlasti svjesne sopstvene nekažnjivosti.

Pravo SAD na protivpravno miješanje u unutrašnje poslove drugih zemalja, čak i primjenom oružane sile, proizilazi iz njihovog koncepta tzv. „američke izuzetnosti“:

„Za zagovornike „američke izuzetnosti“, SAD su „jedinstvena, bolja, posebna politička zajednica i miljenik samog Boga iznad svih drugih naroda, onako kako je Izrael bio Božji narod u vreme Starog zaveta…Amerika je, po (Tomasu) DŽefersonu, imala moralnu obavezu da fizički menja svet nabolje…Božji izbor Amerike kao posebnog naroda u srcu je „manifesta sudbine“, filozofije po kojoj…su „Amerikanci poseban narod sa posebnom sudbinom da predvode svet u pravcu slobode i demokratije…Posle hladnog rata, američka izuzetnost je postala ratni poklič…da SAD …(s) pozicije „jedine svetske supersile“…promene svet – da budu ta sila koja promoviše demokratiju, slobodu i ljudska prava širom sveta…“(Stiven Mejer (Steven E.Meyer), analitičar CIA-e i stručnjak za evropsku i rusku politiku; dnevni list „Politika“, 20.09.2013.)

Iz navedenog proizilazi koncepcija američkog nacionalnog interesa na svakoj tački Zemaljske kugle, koji se koristi za „legitimizaciju“ odluka o miješanju u unutrašnje stvari drugih država i/li za vojnu intervenciju radi „zaštite slobodnog svijeta“, „direktne kontrole važnih regiona“, i „neometane kontrole resursa i tržišta“.

I prema Aleksandru DŽordžu (Alexander L,George, 1920-2006, američki sociolog) koncept nacionalnog interesa američki političari koriste kao opravdanje za intervencije.

Prema podacima iz 2017.godine, SAD su od 1776.godine do tada, dakle, za 241 godinu svog postojanja, 222 godine provele u ratu! Ukupan broj žrtava u ratovima koje su izazvale SAD prelazi devet miliona ljudi!

Agresija SAD na Vijetnam trajala je od 1965. do 1973.godine. Tokom agresije poginulo je oko 58.000 Amerikanaca i oko dva miliona Vijetnamaca, a ranjeno je oko 5,3 miliona, mahom civilnih žrtava. Prema zvaničnim podacima vlasti SAD, oko 11 miliona Vijetnamaca su postali izbjeglice u vlastitoj zemlji.

Britanski filozof i matematičar Bertrand Rasel (Bertrand Russell,1872-1970) i francuski filozof Žan Pol Sartr (Jean-Paul Sartre, 1905-1980) osnovali su 1966.godine Međunarodni sud za ratne zločine u Vijetnamu (Raselov sud). Cilj je bio da se temeljno i savjesno ispitaju američki ratni zločini. Članovi Suda su bili poznate javne ličnosti, stručnjaci, kulturni djelatnici i političari.
Taj Sud je „optužio SAD da, ratom u Vijetnamu, krše sve ljudske, moralne i pravne norme i da u širokim razmerama vrše zločin genocida u toj zemlji“, te „da američke snage u Vijetnamu upotrebljavaju oružja zabranjena međunarodnim konvencijama“ i „da SAD u Vijetnamu vode zločinački rat usmeren na fizičko uništenje čitavog naroda…u stremljenju…ka gospodarenju svetom.“ (Dnevni list „Politika“, 02.12.1967.)

Član Suda Lelio Baso (Lelio Basso, 1903-1978, italijanski pravnik, politikolog, novinar i političar) je kazao da je u Južnom Vijetnamu „ubijeno 250.000 djece, a ranjeno 750.000“.

Prema tekstu objavljenom na portalu „BBC news – na srpskom“, od 16.03.2022.godine, američke snage su se, u Vijetnamskom ratu, posvetile „uništenju svega što stignu“:

„Da bi motivisali američke vojnike da ubiju što više ljudi, komandanti su organizovali takmičenja među jedinicama. Nagrade za najviši zbir tela, izlagane na „tablama s ubistvima“ bile su – slobodni dani i gajba piva. NJihovi komandanti su, za to vrijeme, postajali kandidati za ubrzana unapređenja…Civili, među kojima žene i djeca, ubijani su samo zato što bježe od vojnika ili vojnih helikoptera…ili zato što su se nalazili u selu za koje se sumnjalo da skriva Vijetkongovce…

Količina municije, ispaljena po vojniku, bila je 26 puta veća u Vijetnamu, nego u Drugom svjetskom ratu…Ogromne oblasti pune selima su uništavane artiljerijom, bombama iz vazduha i rešetanjem iz vojnih helikopteta prije nego što su kopnene snage ulazile u misije sa zadatkom „pronađi i uništi“. Izraz „ubij sve što mrda“ postao je naređenje…Rezultat je bio pokolj industrijskih razmjera i jedan Mi Laj svakog mjeseca“

Masakr u vijetnamskom zaseoku Mi Laj izvršio je vod čete „Čarli“, 16. marta 1968.godine. Tom prilikom ubijeno je više od pet stotina civila, za svega četiri sata, računajući i pauzu za ručak?! Žrtve (djeca, žene i starci) su bile starosti, od jedne do 82 godine. Izvršena su silovanja, mučenja, ubijanje ranjenika i sakaćenja žrtava, iako u selu nije bilo otpora, niti uzvraćanja na vatru.

Vod, kojim je komandovao poručnik Vilijam Keli, otvorio je vatru na nenaoružane civile, „ubijajući sve što se kretalo i ljude i životinje“. Keli, ne samo što je naredio ubijanje civila, nego je i sam učestvovao u ubijanju i puškama koje je otimao iz ruku vojnika koji nijesu htjeli da učestvuju u tom „satanističkom piru“. Pored pušaka i pištolja, vojnici su koristili i bombe i bajonete. Tokom masakra vijetnamskih civila samo je jedan američki vojnik ranjen i to tako što se upucao pištoljem u sopstvenu nogu!

Četa „Čarli“ je dobila pohvale za „sjajno obavljen zadatak“. A u vojnim izvještajima je pisalo da je u borbama čete „ubijeno 128 neprijateljskih vojnika i da je stradalo 20 civila“!

Za genocidne zločine pripadnika te čete, pred vojnim sudom je optuženo 14 oficira. Osuđen je samo poručnik Keli na doživotnu robiju, ali je presuda kasnije preinačena, pa je u kućnom pritvoru proveo svega tri godine?!

Na zvaničnoj stranici Pentagonove komemoracije Vijetnamskog rata, iz 2012.godine, masakr u Mi Laju se opisuje kao „incident“. A u svojoj internet objavi, Barak Obama je taj rat sveo na „sukob trupa koje se probijaju kroz džunglu i pirinčana polja…herojski se boreći za zaštitu ideala koje cijenimo kao Amerikanci…“

Na žalost, i brojni Srbi nasijedaju zapadnim propagandnim lažima ili interesno prihvataju da im lekcije o demokratiji i ljudskim pravima dijele zvaničnici onih država koje su vjekovima činile i čine nekažnjene genocide i druge masovne međunarodne zločine.

Nikad ne smijemo zaboraviti da smo i mi, Srbi, žrtve genocida, prije svega, od SAD, ali i od najmoćnijih članica Evropske unije, za vrijeme monstruozne NATO agresije na SRJ, 1999.godine!