ŠTA RADE POLITIČARI?

piše: SIBIN

Većina sastavljača manjinske vlade, bukvalno je shvatila katkad zafrkantskog Žižeka, koji veli (parafraziram(sad) dosta smo mijenjali svijet, sad je vrijeme da ga promišljamo.

Na prste jedne ruke mogu se izbrojati lideri partija koji u ova zagibana vremena nisu skloni teoretisanju, koji nemaju svoje napismeno javnosti podastrto smatranje u pogledu geopolitičke situacije, i koji ne razrađuju teze od pada berlinskog zida naovamo, iako to ne doprinosi, ako ćemo pravo, nikakvom pomaku po pitanju ovdašnjeg urušavanja na svim nivoima, čije ćemo posledice tek imati da sagledamo.

Međutim: teorija je preča, pisanije opširnih kolumni (zamalo eseja!) pojedinih lidera koji ne prebacuju cenzus, trebale bi da nas uvjere kako nas u bolju budućnost vode istinski znalci, jer jedan od njih je odbio karijeru na Oksfordu kako bi pomogao ovom surom kršu i ljutoj drači.

A da, ipak, gospodo zasučete rukave? I, privatite se realne rabote? Da se malo odmorite od usijanog mozganja, pametovanja, prodavanja muda za bubrege?

Veli Marks da prvo ide materijalna baza pa duhovna nadgradnja. Ovdje praksa strada od umišljenih koji sebe vazda vide u visokopozicionirane fotelje, funkcije lezi lebe da te jedem.

Jer, ako su po nečemu naši političari prepoznati (čast izuzecima!) onda je to višak inteligencije, i nadnaravnih sposobnosti, retorike koja u nedogled vergla a da ništa ne kaže. Ispraćena krajnje političko korektnim vokabularom, koji je stilizovan meditativnim pokretima ruku a la Konjević Draško