Haos oko formiranja manjinske vlade: Nesloga među potencijalnim partnerima oko ciljeva buduće vlade

Od momenta kada je Milo Đukanović povjerio mandat Dritanu Abazoviću za formiranje nove vlade, a i prije toga, na javnoj sceni prisustvujemo svakodnevnim prepucavanjima i nadgornjavanjima između onih političkih aktera koji bi tu vladu trebali da podrže u parlamentu. Sve su prilike da bi tako nakaradno sklepana vlada bila kraćeg vijeka nego i odlazeća Krivokapićeva, a šta jedni o drugima misle budući “partneri“ demokratska javnost ima prilike svakodnevno da čuje i vidi.

Đukanović je očigledno pod pritiskom svojih funkcionera i razočaranih pristalica, posebno njegovim višemjesečnim snishodljivim i poslušničkim odnosom prema Abazoviću, odustao od “bezuslovne podrške“ koju je najavljivao, pa već nedjeljama pokušava da u manjinsku vladu ubaci svoje provjerene “satelite“, koji bi imali ulogu njegovih “antena“ u izvršnoj vlasti. Kada mu je već Abazović javno zabranio ulazak u vlast i napravio “sanitarni otklon“ od njega i njegove stranke, Đukanović pokušava da sanira već napravljenu štetu.

Đukanovićev DPS nema namjeru da ni pedalj odustane od svoje poražene nacionalističke i šovinističke retorike i djelovanja, pa su za vikend u stranačkom saopštenju poručili da je Krivokapić na čelo Vlade došao „na krilima crkvene kontrarevolucije koja je jedan pravni akt, Zakon o slobodi vjeroispovijesti, iskoristila da podigne tenzije u društvu, što je posljedično raspirilo podjele u etničkim zajednicama“.

„Dvije godine nakon početka te klerikalne pobune, poslije strašnog iskustva iz Ukrajine, i pokušaja nametanja Crnoj Gori „srpskog sveta“ u ruskoj orbiti, takva i slična aktivnost Srpske crkve prepoznata je od strane Evropskog parlamenta kao promocija ruskog uticaja“, kazali su iz DPS-a. Kada se svemu ovome doda i najava predsjednika SNP-a Jokovića i njegov više puta ponovljen stav da je uslov za ulazak njegove partije u Vladu potpisivanje Temeljnog ugovora sa SPC, popis stanovništva, čišćenje biračkog spisa i ulazak Crne Gore u inicijativu “Otvoreni Balkan“, dakle, sve ono čemu se DPS i satelitske stranke žestoko i javno protive godinama, onda je više nego jasno da je tzv. manjinska vlada haotičniji scenario od onog već viđenog sa tzv. ekspertskom vladom.

Predsjednik SDP-a Konjević je u emisija “Slobodna zona“ Dražena Živkovića u subotu veče bio jasan kada je poručio Jokoviću da će mu čestitati ako za manjinsku vladu sa njegovim programskim ciljevima dobije podršku DPS-a, čime je opet, poslije dešavanja na Cetinju oko izbora nove vlasti bez DPS-a, opalio šamar Đukanoviću i njegovoj stranci, javno ih čikajući da podrže nekadašnje ljute “neprijatelje“ i “izdajnike Crne Gore“ u vladi, i to sa ciljevima i zadaci koji su u potpunoj koliziji sa onim za šta se DPS godinama zalaže.

U ovako dramatičnom trenutku u cijelom svijetu, teškoj krizi u svim oblicima i pravcima, Crna Gora i neki njeni politički akteri su umjesto ulaska u sigurnu zonu poštenog i ljudskog dogovora o organizovanju prvih fer i poštenih izbora, kao najboljeg rješenja za izlazak iz političkog “živog blata“, odabrali novi opasni eksperiment koji može imati nesagledive posledice. Možemo samo naslutiti na šta bi ličila tzv. manjinska vlada koju bi činili i podržavali oni koji se ovih dana “čašćavaju“, da li bi uopšte imala minimum usaglašenih stavova i ciljeva po bilo kom važnom pitanju, a više je nego jasno da jedino što ih sve trenutno veže jeste- opstanak na vlasti ili povratak na vlast, i to bez izbora.