SAMOUBILAČKA SRPSKA DRŽAVNA POLITIKA („STRATEGIJA ZABORAVA“), OD PRVOG SVJETSKOG RATA DO DANA DANAŠNJEG, MORA PRESTATI RADI NACIONALNOG SPASA

1

Piše: Milan Gajović, diplomirani pravnik sa advokatskim ispitom i diplomirani ekonomista, iz Podgorice

„Onome ko svijet voli kao sebe sama treba povjeriti brigu o svijetu. A onome ko u o svijetu brine kao o sebi samom treba povjeriti vlast nad svijetom.“ (Lao Ce, oko 570-oko 470, kineski filozof)

„Dobar vladalac je sjenka Božja na Zemlji.“ (Arapska mudrost)

Slikovito je, ali tačno, kazano da je herojska epopeja u Prvom svjetskom ratu bilo doba kada se svjetska istorija ulivala u srpsku, a ne obratno.

Međutim, to slavno doba je umnogome poništeno stvaranjem Jugoslavije, što je jedna od najvećih grešaka u srpskoj istoriji. Naime, trebalo je stvoriti (kon)federaciju srpskih zemalja – Crne Gore, Srbije i države prekodrinskih Srba. Na taj način izbjegao bi se i srpsko-srpski sukob u Crnoj Gori koji neprekidno traje.

Na Mirovnoj konferenciji u Parizu, 1919.godine, predsjednik francuske vlade Žorž Klemanso je kralju Aleksandru Karađorđeviću uputio neku vrstu saučešća:

„…moram…da izrazim svoje veliko žaljenje što sa političke pozornice svijeta nestaje jedno veliko istorijsko ime, a to je Srbija.“

Poslije Prvog svjetskog rata u aktivnu službu Vojske Kraljevine SHS primljeno je oko 2.590 bivših austro-ugarskih oficira (pretežno Hrvata), koji su u aprilu 1941.godine masovno pristupili Pavelićevom NDH režimu.

Slovenački političar i pravnik Marko Natlačen je postao ban Dravske banovine (buduće slovenačke države), iako je na početku Prvog svjetskog rata objavio srbofobnu pjesmu „Srbe na vrbe“!?

A na drugoj strani, Milunka Savić, heroina iz Balkanskih ratova i Prvog svjetskog rata, „srpska Jovanka Orleanka“, žena sa najviše odlikovanja u istoriji ratovanja, u međuratnom periodu je više godina radila i najteže fizičke poslove. Između ostalog, bila je i čistačica u banci?! Umrla je potpuno zaboravljena.

NJemačko – švajcarski kriminolog Rudolf Arčibald Rajs, je jedan od najvećih prijatelja srpskog naroda, koji je prošao albansku golgotu i, savjesno i stručno, istraživao austro-ugarske i njemačke ratne zločine nad Srbima. Preminuo je, 1929. godine, od moždane kapi. Prema navodima portala Novosti.rs, od 8.avgusta 2019.godine, njegov prvi komšija, prebogati bivši ministar i ratni profiter, uputio mu je teške riječi. Rajs je samo tražio da „siledžija prestane da tera zaprege sa građom preko njegovog imanja, a eks-ministar je bahato odbrusio:“ Ovo je, bre, moja zemlja, Švabo, idi odakle si došao!““

Tajne službe V. Britanije i SAD su pripremile i finansirale događaje od 27. marta 1941. kao i od 5. oktobra 2000.godine.

Puč od 27.marta 1941.godine je tragična greška kojom je srpski narod preko Drine masovno prepušten ustaškim koljačima. Omogućio je jačanje i kasnije dolazak na vlast komunističke antisrpske sekte pod vođstvom britanskog agenta Josipa Broza zvanog Tito. U drugoj polovini 1944.godine, komunisti su po Srbiji, bez suda i suđenja, strijeljali više desetina hiljada najuglednijih Srba – cvijeta Srpstva. Među strijeljanima su bile i žene – domaćice i maloljetnici. Na Sremskom frontu, u operaciji koja nije imala vojnog opravdanja, namjerno je žrtvovano 20-tak hiljada vojnički neobučenih srpskih mladića. U poslijeratnom socijalističkom (komunističkom) dobu jedino je Srbija imala pokrajine – države u državi.

Tanasije Mladenović, pisac i partizanski politički komesar, priznao je da su srpski komunisti (i crnogorski, dodajemo) izdali svoj narod!

Početkom 90-tih godina 20.vijeka, opet su V.Britanija i SAD (u ime tajne zapadne, megakapitalističke, anglosaksonske vlade) glavni režiseri oružane pobune u SFRJ, koja je dovela do nestanka te države na štetu srpskog naroda. Nekoliko stotina hiljada Srba iz Hrvatske i sa KiM protjerano je sa svojih vjekovnih ognjišta.

Srpski autošovinisti i dalje nesmetano i nekažnjeno javno unižavaju temeljne nacionalne i državotvorne vrijednosti i (samo)optužuju Srbe za genocidnost, iako smo narod koji je, poslije Jevreja, najveća planetarna žrtva (više) genocida u 20.vijeku.

Milo Đukanović je počinio najveću izdaju u svesrpskoj istoriji sa tragičnim geopolitičkim posledicama. Naime, neustavnim pristupanjem Crne Gore NATO paktu prekinuta je kopnena veza Rusije sa srpskim etničkim i državotvornim prostorom. Zato je jedan od glavnih zadataka iskrenih patriota (Srba i Crnogoraca koji govore srpski jezikom) vraćanje Crne Gore srpskom i ruskom svijetu, na miran, civilizovan, demokratski i pravno utemeljen način.

Na Balkanu smo okruženi državama i/ili državolikim tvorevinama bivših Srba čija su rukovodstva ostrašćeno antisrpski orijentisana. Crnohumorno kazano: Bivši Srbi su nalik uraganima. Kad odu od nas, odnose teritoriju, jezik, religiju, istoriju…

Dvovjekovna anglosaksonska strategija (Velike Britanije i SAD) prema Srbima (kao „remetilačkom faktoru na Balkanu“) može se sagledati iz riječi Dejvida Gomperta (nekadašnjeg potpredsjednika „Rand korporacije“ i člana američkog Nacionalnog savjeta za bezbjednost), iz 1994.godine:

„Uporan ekonomski i medijski rat protiv Srbije mora poslije određenog vremena da…omogući bolje rešenje. Industrijski slom i upropašćeni životni uslovi moraju stvoriti pritisak za promjene…Izolacija i bijeda moraju proizvesti demokratsku revoluciju i dovesti na čelo vođe koji žele da Srbija nađe mjesto u društvu nacija. Mi moramo biti spremni da Srbiju držimo u karantinu sve dotle dok ne bude iskorijenjen virus koji ona u sebi nosi.“

Zajednička i nepromjenljiva politika tajne zapadne vlade (zapadnih megakapitalista iz sjenke), čija su glavna sredstva- vlasti, tajne službe, vojna sila i mediji SAD i Velike Britanije je, ne samo priznavanje nezavisnosti lažne države Kosovo, nego i sistemski i kontinuirani vojni, ekonomski, medijsko-propagandni i političko-diplomatski pritisak na Srbiju da pristane na samoamputaciju. U tom cilju, od petooktobarskog puča do dana današnjeg, u Srbiji su, sa časnim izuzecima, na vlast spolja instalirane garniture koje su pokazale potpunu spremnost da ispune zadatak – priznanje nezavisnosti Kosova. SAD i V. Britanija su glavni sponzori i zaštitnici lažne države Kosovo. Zločinački, teroristički NATO pakt okupirao je oko 15 odsto teritorije Srbije i tamo izgradio vojnu bazu.

Ali, neshvatljivo, i dalje jedan od prioriteta spoljne politike Srbije jeste članstvo u Evropskoj uniji, iako su 22 od ukupno 27 njenih država članica (među njima najveće i najmoćnije članice) priznale lažnu državu Kosovo?!

Znači, Srbija nema budućnost, u postojećim granicama, bez čvrstog vojnog, ekonomskog, političkog i kulturno-duhovnog saveza sa Rusijom. Srpski narod treba da se i međusobno i sa ruskim narodom ujedini u Bogoljublju i Hristoljublju. Biti u čvrstom savezu sa Rusijom znači očuvanje teritorijalne cjelovitosti Srbije sa Kosovom i Metohijom u njenom sastavu, kao i vojnu i energetsku bezbjednost Srbije i opstanak Republike Srpske. Naime, Srbija ne može postati članica EU, ako ne prizna lažnu državu Kosovo, ako ne pristane na ukidanje Republike Srpske, ako ne pristupi NATO paktu i ako prethodno ne raskine ekonomske, vojne i političke ugovorne odnose sa Rusijom, kao i tradicionalne duhovne i kulturne veze sa tom državom i ruskim narodom.

Neutralnost Srbije u ovo doba kada sve više jača mrežnocentrična agresija Zapada na Rusiju, te na srpski narod i srpske zemlje, ravna je državnom i nacionalnom samoubistvu! Zato, braćo Srbi, osvijestimo se! Zadnji je čas!

1 Comment
  1. Marko komentariše

    Osvjestote se pa polako put srbije,tamo su vaši,pdje su crnogorci,naravno ako vam ne vačja ovdje.

Ostavite Komentar

Your email address will not be published.