U imenu Božijem je sud i pravda: Dvije godine od usvajanja sramnog predloga Zakona o slobodi vjeroispovjesti

24. 12. 2019. godine je u Skupštini Crne Gore završena je rasprava na odboru i usvojen je predlog sramnog Zakona o slobodi vjeroispovjesti koji je izazvao opštenarodni bunt protiv otimanja svetinja Srpske pravoslavne crkve od strane Demokratske partije socijalista.

Mirne i dostojanstvene litije ostale su simbol nove istorije Crne Gore i doprinijele su tome da Demokratska partija socijalista nakon 30 godina padne sa vlasti.

Pred Skupštinom vladika Metodije je pročitao proglas Svetovasilijevskog sabora u Nikšiću, a Mitropolit Amfilohije je tada pozvao poslanike da ne učestvuju u raspravi i izglasavanju zakona za čije povlačenje je već tada peticiju potpisalo 100 000 građana Crne Gore.

„Za krst časni i slobodu časnu, na tome je utemeljeno zakonodavstvo do naših vremena. Na ovo podsjećamo parlament – njihova je odgovornost veća ako zakone temelje na ovoj istini. Nijesmo ovdje ni protiv koga nego da izrazimo poštovanje ovom domu. U imenu Božjem je sud i pravda, a to piše i na transparentu koji nose monahinje. Naše sestre nose ovu poruku. One ugrađuju svoju mladost u obnovu svetinja i duša. Ova istina velika svejdoči i nama i ovom parlamentu da su samo oni zakoni koji se temelje na ovoj velikoj istini. Na ovoj istini je utemeljeno i zakonodavstvo Crne Gore“, poručio je tada mitropolit Amfilohije.

U noći između 26. 27. decembra su poslanici vladajućeg DPS-a i manjih stranaka njihove koalicije izglasale Zakon o slobodi vjeroispovjesti.

Tokom rasprave, organizovane su blokade širom Crne Gore, počevši na beranskoj Persinoj stanici, a dalje širom Crne Gore. U Podgorici su se čak i desile 3 blokade, jedna ispred Skupštine, u Gornjoj Gorici i na Zlatici gdje je došlo i do incidenata i privođenja.

Povodom bunta protiv bezakona, kompletan klub Demokratskog fronta je uhapšen nakon što su fizički pokušali da spriječe poslanike većine da izglasaju Zakon o otimanju svetinja.

Nakon izglasavanja Zakona, u kasnim satima, blokade su završene, ali su se svake naredne noći organizovali kreativni skupovi ljudi koji su blokirali ulice na pješačkim prelazima. Jedne noći je čak i suzavac bačen ispred podgoričkog hrama Hristovog vaskrsenja.

Nedugo nakon toga, ovaj pokret je prerastao u litije Srpske pravoslavne crkve, jedne od najljepših i najsjajnijih djelova istorije Crne Gore, gdje se Crna Gora vratila sama sebi i svojim precima.

Brojne su bile provokacije režima, koji su se selektivnim sprovođenjem mjera protiv korona virusa obračunavali sa sveštenstvom i monaštvom, privodeći brojne od njih. Takođe su se obračunavali i sa trobojkom koja je izašla i kao zastava litija, privodeći mladost koja je nosila i crtala trobojke širom Crne Gore. Nastavili su i sa represijom nasilno smjenjujući vlast u Budvi gdje je cijeli grad bio zasut suzavcem.

Ništa od toga nije bilo uzalud, jer je režim Mila Đukanovića pao, a Srpska pravoslavna crkva je ovom režimu zadala konačni udarac, skidajući ljagu sa crnogorskog imena čiji teret je Crna Gora morala da nosi 75 godina!