NATO pokušao da ubije istinu o njihovim zločinima: 22 godine od bombardovanja RTS-a
Danas se navršavaju 22 godina od NATO bombardovanja zgrade Radio-televizije Srbije. Po prvi put je neka medijska kuća proglašena za legitimni vojni cilj. U ovom sumanutom, zločinačkom naletu Alijanse poginulo je 16 radnika RTS-a.
Pod bombama „Milosrdnog anđela“ stradali su: Jelica Munitlak, šminker, Ksenija Banković, video-mikser, Darko Stoimenovski, tehničar u razmeni, Nebojša Stojanović, tehničar u masteru, Dragorad Dragojević, radnik obezbeđenja, Dragan Tasić, električar, Aleksandar Deletić, kamerman, Slaviša Stevanović, tehničar, Siniša Medić, dizajner programa, Ivan Stukalo, tehničar, Dejan Marković, radnik obezbeđenja, Milan Joksimović, radnik obezbeđenja, Branislav Jovanović, tehničar u masteru, Slobodan Jontić, monter, Milovan Janković, precizni mehaničar i Tomislav Mitrović, režiser programa.
U znak sjećanja na poginule, u beogradskom Tašmajdanskom parku, kod zgrade RTS-a, podignut je spomenik „Zašto?“, kojim porodice i prijatelji stradalih postavljaju pitanje zašto su oni poginuli. U Košutnjaku je otvoren spomen-park „Da se ne zaboravi“, u kome je zasađeno 16 stabala piramidalnog graba, po jedno za svakog nastradalog radnika.
Analitičar i kolumnista IN4S-a Igor Damjanović podsjeća da je tokom agresije na SRJ NATO pakt je počinio niz zločina bez presedana, poput prosipanja osiromašenog uranijuma, koji će na ovim prostorima ubijati trajno, bombarovanja Ambasade NR Kine i zgrade RTS.
„Uprkos apsolutnoj tehnološkoj nadmoći i kontroli neba, NATO pakt nije uspio da ostvari svoj ratni cilj da za 7 dana porazi Vojsku Jugoslavije. Što je vrijeme više prolazilo, rasle su frustracije NATO generala, koji do pobjede pokušavaju da dođu namjernim izazvajem patnji i ubijanjem civila izvrše pritisak na predsjednika Slobodana Miloševića da nepobijeđenu VJ povuče sa KiM.
Zahvaljući ekipama RTS-a svjetska i domaća javnost upoznata je da je NATO neselektivno bombardovao škole, bolnice, pijace, mostove, u Aleksincu obrisao sa lica zemlje stambenu četvrt itd… Posebno težak i podmukao zločin bilo je bombardovanje albanske izbjegličke kolone na putu Suva Reka – Prizren. Tada je ubijeno 87 albanskih civila, među kojima je bilo 10 tek rođenih beba i 26 djece uzrasta do 15 godina.
Nema nikakve sumnje da je odluka da se bombarduje zgrada RTS-a donijeta bi se spriječila, odnosno ograničila mogućnost, da se istina o NATO zločinima prikaže svijetu.
Zapadnoj vojnoj alijansi itekako je bilo stalo da se ovaj do tad neviđeni zločin relativizuje, pa je na marionetsku vladu DOS-a izvršio pritisak da procesuira i na 10 godina zatvora osudi direktora RTS-a Dragoljuba Milanovića.
Itekako im je bilo stalo da se u srpskoj javnosti kreira privid da za ubistvo 16 radnika RTS-a nisu krive ubice koje su prekršili sve Ženevske konvencije, zakone i običaje rata, već direktor koji ih nije na vrijeme evakuisao.“, zaključio je Damjanović.
Podsjetimo, napadi NATO snaga SRJ, počeli su 24. marta 1999. godine i u njima je tokom 79 dana bombardovanja najmanje 2 500 osoba poginulo, a ranjeno i povrijeđeno više od 12 500 ljudi.