„Kako je VK varilac postao multimilioner?“

Piše: Adnan Bratanović

Očekivanja javnosti i građana od nove Vlade nisu velika, jer postoji kolektivno razumijevanje da se posljedice vlasti DPS-a neće otkloniti preko noći, da su mogućnosti limitirane, a resursi više nego skromni. Međutim, kada je u pitanju obračun sa nosiocima višedecenijske grabeži i pljačke Crne Gore, očekivanja su velika i sa pažnjom će se pratiti vladin učinak.

Jedan od sinonima dugodecenijskog pljačkanja Crne Gore jeste i Veselin Barović zvani Veskobar, nezvanično trećeg čovjeka u Crnoj Gori po ekonomskoj moći i uticaja države.

Vlasnik je tivatskih hotela „Pine“, „Kamelija“, „Mimoza“, kao i velikog zemljišta u neposrednoj blizini tivatskog Aerodroma. U Kotoru posjeduje hotele „Galion“ i „Vardar“ kao i restorana „Dojmi“.

Barović je vlasnik „Amfore“ u Šušnju, barske firme „Izbor“, vile „Manojlović“ u Budvi, ulcinjske Solane, još neutvrđenog broja plaža sa restoranima (najmanje tri), nove stambene zgrade Atlas kapital centra u Podgorici, dvije kuće u Perazića dolu, najmanje tri stana u Beogradu, hotela na Zlatiboru, nekoliko vila od rodnih Bandića do pitoreskne Švajcarske i velikog broja ortačkih firmi u Crnoj Gori i širom bivše Jugoslavije.

Politički uticaj i ekonomska moć dimplomiranog KV varioca Veselina Barovića rastao je paralelno sa snaženjem režima. Veskobar godinama kontroliše Javno preduzeće „Morsko dobro“, pa je ovo preduzeće od strateškog značaja za ekonomiju i budžet države, pod upravom Rajka Barovića, Rajka Malovića, Dragana Markovića… i drugih Veskobarovih kadrova, postalo dobro oruđe za bogaćenje i Barovića i drugih „biznismena“ sličnih njemu.

Dobro upućeni tvrde da je kontrovezni ruski biznismen Oleg Deripaska, preko njega i Rajka Malovića želio da „privatizuje“ čuveno kupalište „Ploče“ koje je u posjedu porodice Carević.

Najbolju ocjenu raspolaganja Morskim dobrom dali su stanovnici primorskih sredina koji ga odavno nazivaju „Morsko zlo“.

Spisak imovine tajkuna Veskobara koji je ovdje naveden, daleko je od konačnog. Njegovo bogatstvo se procjenjuje na više stotina miliona evra. Samo ulcinjska Solana vrijedi blizu 20 miliona evra, a Vesko Barović je do vlasništva nad njom došao kompenzacijom u protiv vrijednosti od 800 hiljada evra?!

Poseban segment ove sage je Barovićevo raspolaganje kulturno – istorijskim dobrima Crne Gore kao što je „Bajova kula“ u Ljutoj, opština Kotor. Ostaci imovine jednog od najznačajnijih junaka Crne Gore i sinonima borbe za slobodu čuvenog Baja Pivljanina, ironijom naše stvarnosti našle su se nasljednika u „junaku tranzicije“ Veskobaru – simbolu naše propasti.

Zanimljiva je i priča kako je Vesko bar „naslijedio“ imovinu porodice Manojlović – čuvenu vilu „Manojlović“, svojevremeno najljepši objekat van zidina starog budvanskog grada. Testamentarnom voljom dobrotvora Manojlovića, vila je ostavljena studentima medicine Beogradskog univerziteta za odmor i oporavak. Vila je postala državno vlasništvo, a onda je pod čudnim okolnostima u procesu „privatizacije“ postala neprikosnoveno vlasništvo Veselina Barovića. Danas ovaj objekat vrijedi više od pola miliona evra, a samo cijena godišnjeg najma je 120 hiljada evra godišnje!

Ime Veselina Barovića nije poznato samo crnogorskim građanima. Tužilaštva više zemalja Evropske unije, Švajcarske, SAD-a… u svojim fiokama drže dokaze njegove umiješanosti u međudržavne švercerske i druge kriminalne poslove. Ime mu se nalazi na spiskovima „persona non grata“ u više država, uključujući i susjednu Srbiju.

Nedodirljivost Veselina Barovića pred domaćim pravosuđem je već dobro poznato građanima Crne Gore. Pronalaženjem oružja u njegovoj kući i automobilu, on je sankcionisan sa svega tri hiljade evra. Sitnica za duboki džep vodećeg crnogroskog tajkuna. Sličnih primjera je sijaset.

Vodeći ljudi evropske košarke takođe ga pominju, ne kao čelnika crnogorskog Košarkaškog saveza, već kao važnog aktera u slučajevima namještanja košarkaških utakmica.

Jedan je od najvećih donatora tzv. Crnogorske pravoslavne crkve. Nedavno, kad je crnogorska vlast odlučila da se obračuna sa Mitropolijom crnogorsko – primorskom Veskobar je pohitao da pokaže svoju odanost time što je „vanbračno“ dijete krstio kod Miraša Dedeića.

Kada je kao epilog konfrotacije države i SPC izabrana nova skupštinska većina, Barović je takođe požurio, ali ovog puta da rasproda dio imovine. Samo dva dana po okončanju nedavnog izbornog procesa on je objavio likvidaciju otvorenog investicionog fonda „Eurofond“. Narednog dana 2. septembra je prodao „SVis osiguranje“, a 3. septembra je prebacio dio akcija hotela „Mimoza Tivat“. Velika novčana sredstva prebacio je na svoje firme i fodnove u susjednoj Bosni i Hercegovini uz pomoć jednog tamnošnjeg tajkuna.

Spisak afera, nezakonitih radnji i bahatosti Veselina Barovića, koji je od običnog radnika Stambenog preduzeća sa diplomom KV varioca, postao multimilioner, teško da se može obuhvatiti jednim novinarskim tekstom.

Do skoro ga je pratio „oreol“ nedodirljivosti i u punog imuniteta za sva bezakonja i sve prevarne rabote, što će jednog biti važan vrijednosni sud i dokaz jedne ružne etape u istoriji Crne Gore, koju je jedan pjesnik označio stihom „đe bnajgori postadoše najbolji“.

„Potrebno mi je samo pet minuta da se dogovorim sa svakom novom vlašću“, tvrdio je Veskobar samouvjereno uoči nedavnih izbora. Užurbana rasprodaja firmi i prebacivanje sredstava na inostrane račune i fondove, ipak govore da mu je samouvjerenost „opala“.

Na pitanje „Ko je Veselin Barović“ iz naslova teksta nije teško odgovoriti ni najobičnijem građaninu Crne Gore.

Od toga kakav će odgovor na to pitanje dati nova Vlada Crna Gora, jedan je od ključnih ispita kojim će nova administracija na djelu morati da pred građanima opravda dobijeni mandat i na djelu pokaže najave izvesnije budućnosti države Crne Gore i uspostavljanja pravednijeg društva.