30. avgust i sve što taj datum nosi: Izdaje, laži i prevare ne mogu izbrisati veliku pobjedu nad tiranijom!
Za Borbu piše: Luka Tapušković
„Narode Crne Gore desila se sloboda“.
Ovo su bile riječi Zdravka Krivokapića u sred Srpske kuće u Podgorici te večeri 30. avgusta kada je tadašnja opozicija proglasila pobjedu nad 30-godišnjim diktatorom Milom Đukanovićem. Međutim, sloboda se nije desila, već je izvojevana krvlju, znojem, i skupo je plaćena. Kilomteri su pređeni na litijama i Krsnim hodovima, mnogo se suzavca popilo, pendreci su pucali po kičmama, hapsili su se slobodni ljudi zbog statusa na Fejsbuku. Dakle sloboda je osvojena, na izborima i demokratski. Nije se „desila“.
Ono što se „desilo“ je bio Zdravko Krivokapić. Desila se i ekspertska Vlada. I manjinska Vlada. Desili su se i vanredni izbori i formiranje 44. Vlade koje je donijelo kakvu takvu stabilizaciju. Desili su se svi mogući antidemokratski procesi koji su se mogli dogoditi nakon smjene režima Mila Đukanovića. Naravno, poraženi Đukanović je sve to iskoristio ne bi li sačuvao makar neke poluge moći u svojim rukama, a novi režim je tumarao ne bi li pokušao da nađe najmanju zajedničku tačku za funkcionisanje kako se ne bi DPS vratio na vlast. I tumarali su, i tumarali, a najmanji zajednički imenitelj je tek skoro pronađen u formiranju 44. Vlade Crne Gore.
Sve što je uslijedilo nakon tog 30. avgusta nije za ponos. Raznorazni eksperimenti sa ekspertskim Vladama, integracija „nepolitičara“ u faktički političke strukture kakva jeste državna administracija, pa nakon toga i formiranje političke partije od tih „nepolitičkih“ struktura, promjene parlamentarnih većina koje su i dovele do vanrednih izbora, pa nakon toga rascjep unutar „apolitične“ političke partije i međuinstitucionalni rat koji trenutno traje na relaciji predsjednika države i same Vlade Crne Gore… Da ne pominjemo tumaranje opozicije i raskole i ukrupnjavanja u njihovim redovima.
Svi ti procesi koliko god mučni bili ne mogu da u potpunosti omalovaže 30. avgust. Taj datum je bio i ostaće istorija – datum kada je jedan narod ustao i odbranio ono što je njemu bilo najsvetije, svoju svetu Srpsku pravoslavnu crkvu.
I pored iznevjerenih očekivanja, ostaje ta iskra, ta pobjeda jednog naroda koji je luču slobode uzeo u svoje ruke i koji je u krajnjem, pokazao slogu, jedinstvo i istom tom slogom i jedinstvom doveo do sloma jednog režima. Nezadovoljstvo građana Đukanovićevom vladavinom je bilo enormno. Sjeme razdora koje je posijao još od referenduma 2006. godine i kada je ogroman dio svog naroda faktički proglasio za državne neprijatelje predstavljalo je totalitarnu i isključivu politiku kojoj se svaki slobodni pojedinac morao suprotstaviti. Da – Đukanović je faktički 30% naroda Crne Gore, srpskog naroda Crne Gore, proglasio za državne neprijatelje ne bi li na toj podjeli uspijevao da opstane na vlasti. Na grbači srpskog naroda ostvarivani su tzv. crnogorski državni interesi koji su počivali na poznata tri postulata – crnogorski jezik, crnogorska nacija i crnogorska crkva. To je, po planu i pisanju medija, trebalo ostvariti kako bi se zaokružio proces „stvaranja crnogorske nacije“ i čime bi se napravio diskontinuitet sa nespornim identitetom Crne Gore kao srpske države.
Poslednji stub odbrane i krovna institucija srpskog naroda bila je i ostala Srpska pravoslavna crkva. Tako je bivši režim znao da će kad tad morati da se obračuna sa Crkvom ne bi li pokušao da se preko nje obračuna i sa istorijom Crne Gore. To je za Đukanovića bila „životna bitka“ u ostvarivanju svoje novocrnogorske idile. Ali i bitka u kojoj je slomio svoje političke zube.
Ponavljamo, nije za ponos sve što je uslijedilo nakon toga. Rasprave, prepucavanja, nedemokratski procesi ne služe na čast i čest nikome, a dobro su građanima Crne Gore poznati procesi koji su nakon tog 30. avgusta uslijedili. Ipak i pored toga, taj 30. avgust ostaje kao jedna iskra slobode, zvijezda vodilja jednom narodu, koji je ostao vjeran svojoj vjeri, svom duhu i raspeću i vaskrsenju Hristovom. 30. avgust ostaje sinonim za slobodu. Ne slobodu koja se desila već za slobodu koja je osvojena.