Piše: SIBIN
Poljoprivrednici i traktori, glavni – politički događaj u sjedištu Evrope, Briselu. Gdje sastanče ministri poljoprivrede koji su saglasni u jednom: dogovor može, vandalizam ne.
Kad Benjamin ustvrdi kako nema dokumenta kulture koji istovremeno nije i dokument varvarstva, treba dodati: ponekad je varvarstvo neophodno kako bi se razotkrilo lažno lice kulture.
Kao što poljoprivrednici u gradovima Evrope nisu vandali u obračunu sa policijom na koju ‘ustaju’ traktorima, nego svoj problem iznose u javni prostor, dakle, na ulicu, ispred zastakljenih objekata gdje se formira diskurs evropske politike. A na štetu, opet, poljoprivrednika, bez čije pšenice ne počinje dan.
Drug Lenjin je sanjao slabu državu, njen nestanak, tu mu želju ostvaruju međunarodno čvrsto povezane korporacije, univerzalni kapital u odnosu na kojeg je sve periferizovano, odbačeno, osuđeno na izolacionizam i propast. Dakle, ne mora poljoprivrednik iz francuskog sela biti ekonomist a la Yanis Varufakis, no, zna kad država radi na njegovu štetu, dočim sindikat ne preuzima neophodne mjere, pa im je Negri (pominjali smo to), jedared, pred kamerama, pokazao srednji prst.
Radnik Evrope nije isto što i kukavni radnik Balkana, koji bi možda i bio radnik kad bi imao s čim raditi, ali kako nam je privreda razvijena kao koza u koljenima, bolje se dati u biznis, i okretati milione, kao sinovi dojučerašnjih vlasnika države bez uzorane njive.
(Mišljenja i stavovi objavljeni u rubrikama „Drugi pišu“ i „Kolumne“ nisu nužno i stavovi redakcije portala „Borba“)