REVOLUCIONAR I VEGAN

Piše: SIBIN

Marksista u crvenim starkama, antikapitalista, ekolog, ispred drvene kućice za dvoje, ima malu baštu, piše kolumne začudnom rečenicom koja te uvijek poentom prejebe, prepoznaješ ga po ispranoj, zelenoj jakni i zapuštenoj bradi, na fotkama plasira isceniran, samoironijski kez, vazda u društvu drukčijih sa obaveznim psom koji oko vrata nosi crvenu maramu, piše pjesme u kojima dominira stih uzdignutog srednjeg prsta, subverzivan je jer citira Koču Pavlovića, poznaje podgoričke ulice ali i Queer teory, živo se zanima za Nesvrstane, kad mu obaveze tu i tamo dopuste, prevede par stranica Komunističkog Manifesta ali sa uplivom žargonizma, zna šta je urbano, međutim, gotivi prirodno, putuje Evropom sa rancem i spava po hostelima, e-album mu krcat fotografija komunističkih spomenika, naravno, zakleti je antifašista, zapatista, furnja krdžu made in lješkopolje, akcenat mu uhoparajući, prekomorački ili zabjelski, Monitor mu svjetonazor liberalne Crne nam Gore, dabome, zato što je „džez intelektualna muzika“ (T. Adorno), do ludila se loži na tu neokončivu improvizaciju, tačno, u vorholovskom rešenju vazda se prči Lenjinovim portretom na duksu, koji, da se podsjetimo i time završavamo, kaže: „Ispijanje čaše vode je lična stvar.“