RELATIVIZACIJA KRIVICE, ILI EVROPA SE SEBE STIDI

Piše: Emilo Labudović

Još jedan tužan dan sjećanja na možda najveći zločin u modernoj istoriji čovječanstva, na holokaust kojim je fašistička Njemačka pokušala da, na zvjerski način, riješi svoje takozvano „jevrejsko pitanje“. I ne samo jevrejsko. Zloglasne dušegupke širom porobljene i njemačkom čizmom zgažene Evrope na najmonstruozniji način progutale su i stotine hiljada Srba, Rusa, Cigana… Uostalom, na ulazu u konclogor Aušvic, ispod table na njemačkom jeziku „Halt“ stoji druga na kojoj, na srpskom jziku, piše „Stoj“! Dan oslobođenja Aušvica proglašen je danom sjećanja na taj zločin, ali ne samo sjećanja već i opomene da se onima koji zaboravljaju istorija ponavlja u svom najgorem izdanju.  I to je u redu.

Ali, ima jedna začkoljica u tom evropskom „podsjećanju“ na avet smrti poniklu u samom njenom srcu – pokušaj da se zločin i istina o njemu relativizuju i pripišu opštem sumraku savjesti čovječanstva. Ima, doduše, istine u tome da se holokaust, kao praktična realizacija sulude ideje o nadčovjeku, može smatrati mrljom na licu civilizacije, ali još veća je istina da taj sunovrat ima adresu. Koliko god se to danas prećutkivalo i pokušavalo zavesti za Goleš planinu, holokaust nije „sumrak čovječanstva“ već je djelo fašističke Njemačke i njenih ratnih satelita. Uostalom, veliki Vili Brant je, kleknuvši nasred Varšavskog geta, to i priznao i zatražio oprost. Ali, uticaj današnje Njemačke, koja, nesumnjivo, veliki dio Evrope drži za vrat, je toliki da se istina o onoj, Hitlerovoj, po svaku cijenu želi staviti pod tepih. U Aušvicu danas, na komemoraciji, nije bilo oslobodilaca. A da bi se što prije zaboravilo, čak je i Dan pobjede nad tom najozloglašenijom ideologijom i njenim posledicama zamaskiran Danom Evrope. Samo da Rusa ne bude!

Metod prekrajanja, izopačenja, otvorenog krivotvorenja i „namještanja“ istorije danas je prisutan svuda. Jedna od najprisutnijih „tehnika“ se sastoji u tome da se reflektor javnosti neprestano drži usmjeren u samo jednom, izabranom, pravcu, kako bi ostatak istorijske scene ostajao u najdubljem mraku. Tako i ona naša dična snaha, gospođa Gorjanc – Prelević, dok juri vještice rata po Crnoj Gori, na šta, da se razumijemo, ima sva prava, decenijama ćuti o ratnim zločinima njene „dežele“. Niti nju, kao ni sve ove današnje „mirotvorce“, niko nikad nije čuo da su makar i pomenuli takozvani „desetodnevni rat“ u Sloveniji tokom kojeg su tek formirane snage slovenačke Teritirijalne odbrane, mučki i iz zasjeda, ubile 45 pripadnika JNA. Golobradi i tek stasali mladići, većina njih tek prispjelu u vojsku, su, po naređenju Vrhovne komande, U MARŠEVSKOM PORETKU, hitale da obezbijede, još uvijek, državne granice. Za ta, slobodno se može reći, otvorena smaknuća ne samo da niko nije procesuiran već ih niko više i ne pominje. A i „snajka“ ćuti kao zalivena. Kao što ćuti i o tome da u njenoj, već odavno evropskoj, domovini, Srbi već treću deceniju ne mogu da steknu čak ni status nacionalne manjine. Važno je prst i reflektore javnosti držati uperene u već unaprijed predodređenu žrtvu. A kud ćeš pogodnije žrtve od Srba i Rusa.

Holokaust je zločin, i to jedan od najmonstruoznijih, i tu dileme nema. Kao što nema dileme da je iznjedren u srcu Evrope, da je dio njenog istorijskog i vrijednosnog nasleđa (100 Srba za jednog mrtvog Njemca), njenog sistema vrijednosti koji još uvijek nije mrtav. Kao što je istina da i današnja Njemačka u mnogo čemu oponaša onu prethodnu, naročito kada je riječ o demonstraciji sile i metoda ucjene. Svi napori šminkanja lica današnje Evrope, prećutkivanje istine i njeno sklanjanje iz dimne zavjese prošloga, ne mogu da promijene nepromjenjivo: Njemačka je tvorac holokausta, Rusi su oslobodili Aušvic, oni su poboli barjak slobode na Bundestag, bilo je to 9. maja 1945. a taj dan nije bio Dan Evrope već Dan pobjede koji je Rusiju koštao više od 20 miliona žrtava. I tačka.

I da dodam, čisto da „ snajku“ podsjetim: desetodnevni rat u „deželi“ označio je početak kraja SFRJ i tada su počinjeni prvi ratni zločini. A tu istinu čak ni ona, onako blazirana, sa vrlo sofisticiranim manirom i nastupom, ne može da sakrije.