U Crnoj Gori se u ovo vrijeme vodi borba protiv dva virusa: onog davnašnjeg ‒ virusa bezboštva i ovog skorašnjeg – korona virusa, kaže protojerej-stavrofor dr Velibor Džomić, objavljeno je na portalu Mitropolije.
‒ Sveštenstvo crkve Božje je naviklo, kroz vjekove i sve do danas, da dijeli sudbinu sa svojim narodom. Sveštenstvo Mitropolije crnogorsko-primorske, kao i svo sveštenstvo Srpske crkve, u ove dane, kao i uvijek kroz istoriju, nosi krst Hristov sa svojim narodom. Na ovom novom narodnom raspeću se nalaze i sveštene žrtve, pa se i sada potvrdila vjekovna istina da sa narodom uvek strada i njegova sveštena jerarhija.
Zapanjen sam činjenicom da se u Crnoj Gori sa vrlo relevantnih političkih adresa i pojedinih režimskih medija planski koristila svenarodna muka za obračun sa crkvom. I posebno za zastrašivanje pravoslavnih vernika koji su mesecima uporno, dostojanstveno, istrajno, ponosno i čestito učestovali u litijama protiv spornih odredaba zakona kojim se uređuje ljudsko pravo na slobodu vere. Nema kamena koji tokom velikoposnih koronskih dana nije bačen na crkvu Hrista raspetoga!
Crnogorski mitropolit je doživeo da mu Cveti pretvaraju u Veliki petak i da traže njegovo raspeće baš na dan kada je sav Jerusalim Hristu klicao: osana! Zamišljam ovih dana, dok bez vernika služimo u drevnoj Crkvi Svetog Đorđa pod Goricom i u drugim hramovima, kako je bilo sveštenicima, našim prethodnicima, koji su kao i mi danas služili u praznim crkvama u vreme zaraze ideološkim virusom komunizma! Vidim i dalje ima onih učenika koji su se i razbežali i koji su posumnjali, ali i onih hrabrih koji se nisu odrekli Hrista! Virus je, kako vidimo, zaljuljao veru i pojedinih klirika, pa se potvrdila drevna istina da oteža mantija kada otanji vera!
Svet je, bez sumnje, u onom najvažnijem isti kao i pre skoro dve hiljade godina. Podeljen je, nažalost, i kod nas na one koji radosno kliču vaskrsenju Hristovom i na one koji prizivaju raspeće njegovih učenika. Tako je bilo! Tako je sada! I tako će biti do kraja sveta i veka! Nama ostaje da brinemo o zdravlju duše i tela, o hlebu zemaljskom, ali i o hlebu nebeskom kličući: Hristos vaskrse! – kaže Velibor DŽomić.