LOJALNOST NATO PAKTU NE SMIJE BITI „IDEJA VODILJA“ CRNOGORSKE JAVNE POLITIKE I KRITERIJUM OSTVARIVANJA PRAVA NA RAD U DRŽAVNIM ORGANIMA I JAVNOM SEKTORU

Piše: Milan Gajović

„“Novi NATO“, koji se proširio nakon raspada Sovjetskog Saveza je u suštini interventna snaga SAD…Zvanična misija NATO-a postala je…kontrola cijelog svijeta.“ (Noam Čomski, 1928, američki lingvista, filozof i pisac; 8.novembar 2014.godine)
„…bombardovanje (SRJ – M.G.)…se odigralo bez saglasnosti Savjeta bezbjednosti UN, pa u tom smislu je i bilo nezakonito.“ (Miloš Zeman,1944, predsjednik Češke Republike, članice NATO-a; 18.avgust 2021.godine)

Prema navodima medija, predsjednik Bošnjačke stranke (BS) Ervin Ibrahimović je, u svojstvu potpredsjednika i „ministra“ kapitalnih investicija Grupe građana (marioneta američke i britanske ambasade, te NATO pakta) koji se lažno predstavljaju kao „43. Vlada“, na sastanku te Grupe, 23.juna 2022.godine, izjavio da „u državnoj upravi i javnim preduzećima ne bi imenovao osobe koje ne dijele NATO vrijednosti“.
Ibrahimović je, između ostalog, kazao i:

„Mislim da je više nego dovoljno upozorenje naših partnera…Imamo preporuke od naših NATO partnera kada su u pitanju strateške vrijednosti države i to da vodimo računa ko će voditi ta mjesta… Dati tako nekom mjesto ko ne dijeli NATO vrijednosti, kosi se sa mojim razmišljanjem i shvatanjima…“
Tako Ibrahimović tretira, kao državnički i kadrovski nepodobne, više od polovine stanovništva (Srbe i Crnogorce koji govore srpskim jezikom, prije svega) koji se protive članstvu Crne Gore u toj zločinačkoj, terorističkoj i okupatorskoj međunarodnoj vojnoj organizaciji. To su, po njemu, građani drugog reda kojima bi ukinuo ustavno pravo na rad i u državnoj upravi i javnom sektoru.

Ibrahimovićevu izjavu treba razmotriti i sa pravnog i političkog stanovišta.

Pravno, on je povrijedio više odredbi Ustava Crne Gore, te Zakona o zabrani diskriminacije, Zakona o državnoj upravi i Zakona o državnim službenicima i namještenicima. Tim odredbama je zajemčeno pravo na slobodu misli i slobodu izražavanja, propisana je politička neutralnost organa državne uprave i državnih službenika (što se odnosi i na starešine organa) i namještenika. Nadalje, zabranjena je „svaka neposredna ili posredna diskriminacija“, ili podsticanje na diskriminaciju, po bilo kom osnovu.
Ovo podrazumijeva i diskriminaciju zbog drugačijeg političkog mišljenja, odnosno zbog pripadnosti drugoj političkoj partiji ili organizaciji, kao i diskriminaciju lica koja traže zaposlenje ili zaposlenih. Diskriminacija ili podsticanje na diskriminaciju po ovom osnovu, predstavlja prekršaj iz člana 34a tačke 12 i 14 Zakona o zabrani diskriminacije.

U javnoj iskazanoj Ibrahimovićevoj izjavi ima i elemenata bića krivičnog djela Povrede ravnopravnosti putem podstrekavanja, iz člana 159 stav 1, a u vezi člana 24 stav 1 Krivičnog zakonika (KZ).

Član 159 stav 1 KZ glasi: „Ko… zbog razlika u pogledu političkog…ubjeđenja…drugome uskrati ili ograniči ljudska prava i slobode utvrđena Ustavom, zakonima ili drugim propisima ili opštim aktima ili potvrđenim međunarodnim ugovorima…kazniće se zatvorom do tri godine.“
A u članu 24 (Podstrekavanje) stav 1 KZ, propisano je: „Ko drugog sa umišljajem podstrekne da učini krivično djelo, kazniće se kao da ga je sam izvršio.“
Zašto je gospodin Ibrahimović napadni branilac „vrijednosti“ NATO pakta?

I Bošnjačka stranka, čiji je on predsjednik, se implicitno, indirektno, ali dovoljno jasno, zalaže za ostvarivanje vektora (pravca širenja) (islamske) panturske, odnosno neoosmanske geopolitike na Balkanu. Ovo se očitava iz zalaganja te stranke za unitarnu islamsku BiH, te za povećanje autonomije tzv. Sandžaka koji obuhvata djelove teritorija Crne Gore i Srbije. Krajnji cilj je stvaranje balkanske islamske države („Velike Bosne“) koja bi obuhvatala unitarnu BiH i Rašku oblast.
Nužno se podsjetiti da je Ahmet Davutoglu (1959), bivši turski premijer, političar, diplomata i profesor međunarodnog prava nosilac neoosmanizma (nacionalističke, islamističke i panturske političke ideologije). On je, 2014.godine, objavio knjigu „Strategijska dubina: međunarodni položaj Turske“.
Po Davutogluu, Turska je i „epicentar Balkana“ i treba da širi svoje sfere uticaja. Balkan je dio turskog „hartlenda“, a jedan od glavnih geopolitičkih vektora turskog panislamizma je i Balkan. „Prirodni saveznici“ Turske na Balkanu su Albanci i Bošnjaci (muslimani) u BiH, tzv. Sandžaku i na Kosovu.
Davutoglu, između ostalog, piše:

„…Poput Bosne, Avganistan je naša zemlja…Za nas je teritorijalni integritet Bosne jednako važan kao teritorijalni integritet Turske…“
A NATO pakt je glavni sponzor islamskog („Velika Bosna“ sa tzv. Sandžakom u svom sastavu), te albanskog (tzv. Velika ili Prirodna Albanija) integralizma na Balkanu i cijepanja srpskog etničkog prostora, te teritorija Crne Gore i Srbije. Znači, ovi državotvorni koncepti ugrožavaju suverenitet i teritorijalnu cjelovitost i Crne Gore i Srbije.
Ciljevi Zapada i NATO pakta su i sprečavanje Srba da (kao „mali Rusi“) obavljaju rukovodeće državne i javne funkcije, kako bi se Rusija trajno spriječila da ima bilo kakav uticaj na javnu politiku u Crnoj Gori.

Podsjećam na izjavu Kurta Vokera, bivšeg američkog ambasadora u NATO-u, datu „Glasu Amerike“, 3.februara 2021.godine:
„Postoje ljudi (čitaj: Srbi) koji žele da poremete odnose Crne Gore sa Zapadom…čak i…u Crnoj Gori. Zbog toga je važno biti na oprezu i osigurati da se zadrži zapadna orijentacija…Vlada (Crne Gore) se ocjenjuje na osnovu odluka…kakav je angažman sa NATO-om…postoje elementi u samoj zemlji (Crnoj Gori) koje treba pomno pratiti…“
A Majkl Karpenter, funkcioner Pentagona je u intervjuu, takođe za „Glas Amerike je, 2018.godine, kazao:
„Poslije Crne Gore i Srbija mora postati članica NATO-a, kako bi se Rusiji na Balkanu zatvorila sva vrata.“
A šta su to NATO „vrijednosti“?

1)NATO pakt je zločinačka, agresivna i teroristička organizacija, koja je sijala i sije smrt i nad našim glavama, odnosno koja je svojim „humanitarnim“ intervencijama, bez prethodne saglasnosti Savjeta bezbjednosti (SB) UN u Libiji, Iraku, Avganistanu i drugdje širom planete vršila agresiju (najveći međunarodni zločin – zločin protiv mira), čineći masovne ratne zločine i grubo kršeći Povelju UN i međunarodno pravo.

2) NATO pakt je 1999.godine, izvršio agresiju na SRJ (Crnu Goru i Srbiju) (akt međunarodnog terorizma), koja je za 78 dana uzrokovala više od 3600 žrtava (mrtvih i ranjenih) i ogromnu materijalnu štetu od preko 100 milijardi evra. U toku agresije počinjen je genocid nad srpskim narodom, te brojni ratni zločini prije svega protiv civilnog stanovništva, a upotrijebljena su i nedozvoljena sredstva borbe za masovno uništenje (osiromašeni uranijum i kasetne bombe). U agresiji je učestvovalo oko 1150 borbenih aviona, a bačeno je oko 22.000 tona bombi i raketa. To je veća eskplozivna masa od one koju je vazdušna armada nacističke Njemačke bacila na prostor Kraljevine Jugoslavije, u toku Drugog svjetskog rata?! Na SRJ je, lansirano oko 1.300 krstarećih raketa i izručeno oko 37.000 kasetnih bombi!
3) Agresijom na SRJ NATO pakt (16 država članica, od kojih su 9 bile istovremeno i (najmoćnije i najuticajnije) članice Evropske unije (EU)) nije samo prekršio Povelju UN, već sopstveni Sjevernoatlantski ugovor i to: član 1 (Obaveza članica da svaki međunarodni spor rešavaju mirnim sredstvima i da se uzdržavaju od prijetnje silom ili upotrebe sile protivno ciljevima UN); član 5 (Pravo na samoodbranu, upotrebu i oružane sile, samo ako je oružani napad izvršen na članicu Pakta i samo dok Savjet bezbjednosti ne preduzme mjere iz svoje nadležnosti) i član 7 (Poštovanje Povelje UN i primarne odgovornosti Savjeta bezbjednosti za održavanje međunarodnog mira i bezbjednosti).
4) O ciljevima i beskrupuloznosti naredbodavaca, organizatora i učesnika agresije na SRJ i njihovoj genocidnoj namjeri slikovito govore brojne izjave zapadnih državnika, političara i javnih ličnosti. Američki general Majkl Šort (komandant vazdušnih snaga NATO-a) je, u toku agresije, kazao:
„Ne može se dobiti rat ako ne uništimo mogućnost normalnog života za većinu stanovništva. Moramo im oduzeti vodu, struju, hranu, pa čak i zdrav vazduh…Ako nemamo stomake za kolateralnu štetu…onda ćemo prestati da postojimo kao Savez.“

A komandant NATO avijacije u toku agresije, francuski general Žofre je javno priznao:

„Avijacija je dobila naređenje da uništi život u Srbiji?!“
4) Crna Gora je, 2017.godine, odlučivanjem u Skupštini, pristupila NATO paktu na protivustavan način, jer je to pitanje u nadležnosti građana kao nosilaca suverenosti (član 2 stav 1 Ustava) da, ostvarujući vlast neposredno (član 2 stav 2 Ustava), o tome odluče na referendumu. Takođe, pristupanje Crne Gore NATO-u, kao prethodno opisanoj međunarodnoj organizaciji, nije u skladu ni sa Preambulom Ustava („Polazeći od…privrženosti ravnopravnoj saradnji sa drugim narodima i državama…“), te sa članom 9 Ustava kojim je propisano da Povelja UN „ima primat nad domaćim zakonodavstvom i neposredno se primjenjuje“ i sa članom 15 stav 1 Ustava („Crna Gora, na principima i pravilima međunarodnog prava…sarađuje i razvija prijateljske odnose sa drugim državama, regionalnim i međunarodnim organizacijama…“).
5) U agresiji na Irak, 2003.godine, učestvovala je koalicija 48 zemalja, na čelu sa SAD i NATO paktom. Povod za agresiju su bile grandiozne laži predsjednika SAD Džordža Buša Mlađeg, državnog sekretara Kolina Pauela i britanskog premijera Tonija Blera da Irak posjeduje sredstva za masovno uništenje i biološko oružje, te da je pod „režimom“ Sadama Huseina stradalo čak oko 400.000 ljudi?!

6) Lažno opravdanje za NATO agresiju na Libiju, 2011.godine, bila je „zaštita civilnog stanovništva“?!
U retrogradnom istorijskom hodu, protivno volji većinskog državotvornog stanovništva (Srba i Crnogoraca koji govore srpskim jezikom) Crna Gora, od zavjetne ruske zemlje, postade (narko) banana NATO država?!
Međutim, neophodno je upozoriti da Crna Gora, kao antisrpska i antiruska tvorevina, ne može stabilno funkcionisati, odnosno, kao takva, ne može biti demokratska, ekonomski prosperitetna i socijalno pravedna država.