15 dobrovoljaca: Proveli 40 dana u pećini zbog eksperimenta

Petnaest dobrovoljaca koji su proveli 40 dana u pećini u Pirinejima na jugozapadu Francuske u okviru eksperimenta nazvanog „Duboko vrijeme“, izašli su prije četiri dana.

Sedam žena i osam muškaraca starih između 27 i 50 godina dobrovoljno se zatvorlo u pećinu, bez sata, telefona i prirodnog svjetla u eksperimentu francusko-švajcarskog istražitelja Kristijana Kloa.

Oni su morali da se priviknu na temperaturu od 12 stepeni i vlažnost od 95 odsto u pećini Lombriv u Ariježu, da proizvode sopstvenu struju sistemom pedala i izvlače vodu sa dubine od 45 metara.

Prema istražitelju, osnivaču Instituta za ljudska prilagodjavanje (Human Adaptation Institute) to iskustvo nazvano „Duboko vrijeme“ (Deep Time), namijenjeno je da se ispitalju ljudske sposobnosti prilagođavanja na gubitak prostornih i vremenskih odrednica, što je pitanje pokrenuto i za vrijeme sadašnje zdravstvene krize.

Neki naučnici su sa skepskom prihvatili ovaj poduhvat ukazujući da nije dovoljno rigorozno sproveden.

Petnaest učesnika izašli su nasmijani, malo blijedi, sa specijalnim naočarama da im zaštite oči poslije toliko dugog vremena provedenog u mraku.

Grupa je živjela 40 dana i 40 noći u pećini i istraživala je bez osjećaja za vrijeme. Nijesu imali kontakt sa spoljašnjim svijetom, i nikakve vijesti o pandemiji ili svojim prijateljima i članovima porodice.

Naučnici u Institutu koji vodi projekat od 1,2 miliona evra kažu da će im eksperiment pomoći da bolje razumiju kako se ljudi prilagođavaju drastičnim promjenama životnih uslova i okruženja, što može da naiđe na razumijevanje u svijetu zbog pandemije korona virusa.

U partnerstvu sa laboratorijama u Francuskoj i Švajcarskoj naučnici su preko senzora pratili kako su učesnici spavali, društvene interakcije i njihovo ponašanje.

Jedan od senzora je bio minijaturni termometar u kapsuli koju učesnici progutaju kao pilulu. Kapsula mjeri tjelesnu temperaturu i prenosi podatke dok se prirodno ne izbaci.

Članovi tima slijedili su svoj biološki sat da znaju kada da se probude, da spavaju i da jedu. Dane su brojali ne u satima nego prema ciklusima spavanja.

Naučnici koji su pratili učesnike prvi put su ušli u pećinu u petak od početka eksperimenta. Kazali su da su mnogi od učesnika loše proračunali koliko su tu proveli vremena i mislili su da imaju još nedjelju ili deset dana.