ZDRAVKO KRIVOKAPIĆ – UZURPATOR PREMIJERSKE FUNKCIJE

Piše: Milan Gajović, diplomirani pravnik sa advokatskim ispitom i diplomirani ekonomista

U članu 95 stav 1 tačka 5 Ustava Crne Gore, propisano je da „Predsjednik Crne Gore…predlaže Skupštini: mandatara za sastav Vlade nakon obavljenog razgovora sa predstavnicima političkih partija u Skupštini…“

Znači, ustavotvorac je propisao proporcionalni izborni sistem, na osnovu koga su i održani parlamentarni izbori, 30.avgusta 2020.godine. Sadašnji premijer, Zdravko Krivokapić, bio je nosilac izborne liste koalicije „Za budućnost Crne Gore“, koja je dobila najviše poslaničkih mandata u okviru saveza vladajućih koalicija (27). Zato je, ustavno i zakonito, i u skladu sa dobrim parlamentarnim običajima dobio mandat za sastav Vlade, te postao premijer.

U svim civilizovanim državama, premijer ima političku i moralnu obavezu da, u potpunosti i bezrezervno, sprovodi politički program partije ili koalicije, preko čije liste je dobio premijerski mandat. Ako mu se taj program više ne sviđa, ili ako je u međuvremenu promijenio političke stavove ili je samo vješto prikrivao drugu političku orijentaciju, premijer je dužan da podnese ostavku. To je normalno i uobičajeno postupanje u zemljama parlamentarne demokratije.

Ekspertske vlade, za šta se Krivokapić postojano zalaže, svuda su se pokazale kao loše rešenje, izuzev kao kratkotrajne, prelazne, tehničke vlade čiji je osnovni zadatak da u najkraćem mogućem roku pripreme naredne parlamentarne izbore. Članovi takvih vlada (nesporni i sporni eksperti) nemaju ( i najčešće ne pokazuju) nikakvu odgovornost prema svom biračkom tijelu i parlamentarnoj većini, a svaka vlast kvari.

A kako se premijer Krivokapić odnosi prema izbornom programu koalicije „Za budućnost Crne Gore“?

On se sve više udaljava od svoje koalicije „Za budućnost Crne Gore“ i nastupa kao slobodni politički „strijelac“. To je protivno prirodi proporcionalnog izbornog sistema i dobrim parlamentarnim običajima. Naime, postoji politička i moralna obaveza poštovanja i doslednog sprovođenja izbornog programa koalicije preko koje je dobijen premijerski mandat.. U jednom trenutku Krivokapić je javno najavljivao, čak, i mogućnost formiranja sopstvene partije bez prethodnog podnošenja ostavke na premijersku funkciju?!

Krivokapić je brzo odustao od ključnih stavki izbornog programa sopstvene koalicije. Da podsjetimo, te stavke su, između ostalog: opozivanje odluke o priznanju lažne države Kosovo; ukidanje sankcija Rusiji; opoziv odluke o otkazivanju gostoprimstva ambasadoru Srbije; promjena pojedinih državnih simbola; neodložno razvlašćivanje DPS-a i Mila Đukanovića; hitne promjene u tužilačkoj organizaciji i dr.

Već 8.septembra 2020.godine, bez konsultacija sa svojom koalicijom i protivno njenom izbornom programu, Krivokapić je potpisao sa Aleksom Bečićem i Dritanom Abazovićem Sporazum, u kome je, između ostalog, predviđeno da će nova demokratska vlast u Crnoj Gori „jačati i unapređivati saradnju sa NATO savezom“, da „neće pokretati bilo kakve inicijative ili postupke sa ciljem promjena državne zastave, grba i himne“, te da „neće pokretati postupak za povlačenje priznanja nezavisnosti Kosova“.

Krivokapićeva Vlada čestitala je „dan nezavisnosti“ tzv. države Kosovo, što je izraz nepoštovanja suvereniteta i teritorijalnog integriteta države Srbije i kršenje Rezolucije 1244 Savjeta bezbjednosti UN, od 10.juna 1999.godine.

Bez dogovora sa sopstvenom koalicijom, Krivokapić je predložio razrešenje Vladimira Leposavića, ministra pravde, ljudskih i manjinskih prava zbog njegove principijelne izjave o Srebrenici. Glasovima DPS-a i poslanika koalicija „Mir je naša nacija“ i „Crno na bijelo“, Leposavić je razriješen funkcije ministra. Time se Krivokapić svrstao na stranu onih koji , pravno neutemeljeno i antisrpski ostrašćeno, kreiraju i/ili prihvataju postojanje „opštinskog genocida“ u Srebrenici.

Dana 6.aprila 2021.godine, Krivokapić je crnogorskoj javnosti uputio „mesijansku“ objavu, čime je pokazao da nije dorastao premijerskoj funkciji i da uopšte ne razumije logiku funkcionisanja parlamentarne demokratije.

Nemoguće je razumjeti i prihvatiti toliku snishodljivost i servilnost koju Krivokapić pokazuje u komunikaciji za zapadnim i NATO predstavnicima, te sa ambasadama zapadnih zemalja u Crnoj Gori, ali i poslušnost da sprovede njihove naloge da u Vladi ne mogu biti Srbi, niti oni koji podržavaju Srbe?! Da mu je mnogo važnije mišljenje tih „faktora“ od predstavnika svoje koalicije, Krivokapić je priznao uoči Nove 2021.godine. Tada je kazao:

„Strane ambasade nijesu htjele da razgovaraju sa mnom dok ne potpišem da neću povući priznanje Kosova i sankcije Rusiji. Ne bih imao njihovu podršku da to nijesam uradio.“?!

Parlamentarna većina u Skupštini Crne Gore očigledno ne može da funkcioniše, jer su, premijer Krivokapić, kao i Demokrate CG i Pokret URA produžene ruke: NATO lobista u Crnoj Gori; američke, britanske i njemačke ambasade u Podgorici; „druge familije“ okupljene oko koncerna „Vijesti“; i veoma uticajnog i bogatog albanskog planetarnog lobija. Krivokapićeva Vlada je, u ključnim spoljnopolitičkim i unutarpolitičkim opredjeljenjima, vlada potpunog kontinuiteta sa bivšim Đukanovićevim mafijaškim, antisrpskim i antiruskim, a time i anticrnogorskim režimom.

Očito je da se NATO pakt, kao i američka, britanska i njemačka ambasada u Podgorici zalažu za opstanak Krivokapića, po svaku cijenu, na čelu manjinske vlade koja bi imala podršku DPS-a. Ta Vlada bi imala zadatak da pripremi antisrpski popis stanovništva, te nove parlamentarne izbore kojima bi se marginalizovao javni i parlamentarni uticaj srpskih i prosrpskih partija.

Kako premijer Krivokapić nema namjeru da podnese ostavku na premijersku funkciju, a u postojećem parlamentarnom odnosu snaga nije moguće izglasati nepovjerenje njegovoj Vladi, neophodno je sledeće:

-Da članovi koalicije „Za budućnost Crne Gore“ i njene pristalice bojkotuju premijera Krivokapića i njegovu Vladu, odnosno otežavaju njeno funkcionisanje, gdje je god to moguće.

– Da se organizuju masovni mirni protesti na kojima bi se tražila Krivokapićeva ostavka uz javno i argumentovano razotkrivanje njegovog neprincipijelnog ponašanja.

-Da se formira jedinstven politički subjekt (partija, pokret, front…) od predstavnika građana kojima je srpski jezik maternji jezik: srpskih i prosrpskih stranaka i NVO, Srpskog nacionalnog savjeta Crne Gore, Matice srpske –

Društva članova u Crnoj Gori i istaknutih nezavisnih intelektualaca. Na taj način stvorio bi se uticajan javni parlamentarni faktor na političkoj sceni Crne Gore koji bi bio jedinstven i nepokolebljiv u ostvarivanju ključnih opredjeljenja (promjena pojedinih državnih simbola; opozivanje odluke o priznanju nezavisnosti lažne države Kosovo; ukidanje sankcija Rusiji i Bjelorusiji; unapređenje odnosa, prije svega, sa Srbijom i Rusijom; razvlašćivanje Đukanovićeve mafijaške hobotnice…)