Temeljni ugovor pokazao da DPS nije vlast: Niko da ne pomaže bivšem režimu da se uhvati za slamku spasa!

Hapšenja Vesne Medenice, Blaža Jovanića, Veselina Vukotića, kao i potpisivanje Temeljnog ugovora između države Crne Gore i Srpske pravoslavne crkve jasno potvrđuju da DPS ne uređuje društveno-političke prilike u Crnoj Gori.

Iako su se pojedine opozicione partije koje su činile pobjedničku većinu nakon 30. avgusta trudile prethodnih mjeseci da dokažu kako je DPS formiranjem manjinske Vlade vraćen na pozicije odlučivanja koje je pokrivao od početka 90-ih do poslednjih parlamenatrnih izbora, nesporavne činjenice koje su obilježile prvih 100 dana izvršne vlasti kojom rukovodi Dritan Abazović govore upravo suprotno.

Ukoliko se DPS zaista vratio na staze stare slave i ponovo preuzeo kontrolu nad crnogorskom zbiljom od kraja aprila, kako se javnosti može racionalno objasniti hapšenja „potpornih stubova“ DPS-ovog kriminogenog  Vesne Medenice i Blaža Jovanića? A šta tek reći za potpisivanje Temeljnog ugovora sa SPC-om?

DPS je od 2019. i istorijskog kongresa na kojem je proklamovao progon i uništenje SPC-a kao glavnu ideju vodilju partije u 3. deceniji 21. vijeka, koju je sročio u sramnom Zakonu o slobodi vjeroispovijesti, srozan na tako nizak nivo da nije u stanju da, i pored jasne želje, spriječi potpisivanje Temeljnog ugovora između Vlade koju podržavaju u Skupštini i SPC-a.

Nemogućnost uticanja na odluke Vlade koju podržavaju sa 30 poslanika u Skupštini samo potvrđuje njihovu nesnađenost i nemoć koje ne mogu pokriti ni sa uhljebljavanjem svojih trećepozivaca u javnoj upravi.

Adut da DPS drži sve „konce u ruke“ u novoj izvršnoj vlasti se pokazao neutemeljenim u praksi i kao takav ne može poslužiti Demokratama i ostalim opozicionim političkim subjektima za rušenje manjinske Vlade. Posebno zbog činjenice da bi u rušenju Vlade saučestvovali sa ektremizovanim DPS-om, SDP-om i SD-om koji su tu inicijativu predložili Parlamentu upravo zbog nemogućnosti da u novoj Vladi sprovode svoje šovinističke programsko – ideološke postulate.

Onaj poslanik koji bude smogao hrabrosti da zajedno sa DPS-om, na poziv Mila Đukanovića, glasa za pad Vlade u kojoj taj isti DPS ne može da nameće svoje poglede na svijet,  doprinijeće upravo povratku snaga bivšeg odnaređenog režima na vlast. U istoriji crnogorskog višepartizma imali smo sijaset primjera političkih samoubica čije su izdaje bile kratkog daha, što se ne može tvrditi za društveno-političke posledice tih sramnih činova koje su produžavale rok trajanja kriminalnog DPS-ovog režima.

Čisto sumnjamo da će među snagama koje su izvojevale istorijsku pobjedu nad DPS-om 30. avgusta 2020. pronaći novi Pajovići, Jasavići i Tuponje koje su zarad kratkotrajnih benefita spremni da izdaju narodnu volju na koji se i dan – danas pozivaju.

I na kraju se mora napraviti jasna distinkcija između rušenja Vlade sa DPS-om i učešća u manjinskoj Vladi koju podržava DPS u Skupštini, a na koju nema uticaj kada se radi o donošenju krucijalnih političkih odluka kojima se ispravljavaju anomalije nastale za vrijeme bivšeg režima.

Potpisivanje Temeljnog ugovora i hapšenja DPS-ovih jataka u prethodnom periodu su to potvrdili.