Srpske crkve i manastiri u Makedoniji ostaju u SPC, a date su na korišćenje MPC
Srpska pravoslavna crkva (SPC) ustupa na korišćenje svu svoju imovinu na teritoriji Severnoj Makedoniji novoj, autokefalnoj crkvi u toj zemlji, stoji u tomosu koji je pročitan danas u Sabornoj crkvi nakon objavljivanja autokefalnosti Makedonske pravoslavne crkve.
„Sveti hramovi i manastiri, naročito svetinje iz nemanjićkog perioda i poznijeg perioda srskog prisustva, crkvenograditeljstva i kulturnog stvaralaštva na tlu današnje Severne Makedonije, kao i ukupna pokretna i nepokretna imovina SPC, unutar njenih granica, ustupaju se na korišćenje novoj autokefalnoj sestrinskoj crkvi“, piše u tomosu.
Takođe, u tomosu je izražena „bratska preporuka“ MPC da pitanje svog imena reši u dijalogu sa jelinskim i ostalim pomesnim pravoslavnim crkvama.
Istoričar dr Aleksandar Raković povodom uručivanja tomosa o autokefalnosti Makedonskoj pravoslavnoj crkvi, ističe da je njime propisano da se srpske crkve i manastiri iz nemanjićkog, postnemanjićkog i modernog perioda na teritoriji Severne Makedonije „predaju na korišćenje“, a ne u vlasništvo Makedonskoj pravoslavnoj crkvi.
Time, dakle, pojašnjava on u izjavi Tanjugu, ove srpske svetinje, kao i druga srpska nepokretna i pokretna crkveno-kulturna imovina, ostaju u sastavu Srpske pravoslavne crkve.
Prema Rakoviću, ovo rešenje o zajedničkom starateljstvu Srpske pravoslavne crkve i Makedonske pravoslavne crkve nad srpskim svetinjama u Severnoj Makedoniji, visoki je domet bratskih odnosa dveju jerarhija i srpskog i makedonskog naroda.
Patrijarh Srpske pravoslavne crkve Porfirije uručio je danas u Sabornoj crkvi arhiepiskopu makedonsko-ohridskom Stefanu tomos o priznanju autokefalnosti Makedonske pravoslavne crkve.
STRAŠNO, a ti žvalavi zbog debila Vučića ovu priču prodaj drugom. Izmetu gadni i KRIVOGA si gurao…
E to nekom.krivo sto je srpska crkva prava carica
pa se samo njeno racuna oce li dati autokefalnost ili nece..
srpska crkva a i gruzijska bugarska dobi od majke crkve carigradske patrijarsije autokefalnost nisu sama sebe autokefalnom….jel to carigradska patrijarsija bese izdajnik..
Razbaštiniše popovi srpski narod i carske crkve dadoše tuđinima. Mora da su ugovorili dobru kiriju. Sjutra tako mogu i Albancima na Kosovu da iznajme, kao i dukljanima i popovima sa fluidnim identitetom.
Srpski narod se ništa ne pita, već šačica popova, kao da im je to od baba dato.
Najgore od svega je što narod sve to aminuje.
Jel ovi misle da smo mi naivni. Ovo je izdaja najveca u Srpskoj istoriji.
„Zajedničko starateljstvo“! Pa to ne piše u tom tomosu !
Ovo su fore i fazoni. Maledonski pop ovaj tomos ne proznaje i rekao je da očekuje tomos od Vaseljenskog patrijarha. A imovina je Makedonska i obtome neće da pričaju. Istina, hteli su da daju neki manastir SPC i nekolilo crkava ali posle ovoga neće a neće iž dozvolit ni Vaseljenski popovi, jer im SPC ulazi u teren dodele tomosa što samo oni imaju pravo po kanonu
Povodom ideje o osnivanju svešteničkog Udruženja, koja se javila kod jednog dela pravoslavnog sveštenstva odmah poslije Drugog svjetskog rata, patrijarhu Gavrilu pisao je episkop Nikolaj (Velimirović). Inače, u Nikšiću je održana i prva udruženjska skupština, na kojoj je odlučeno „da će se raditi na daljem okupljanju sveštenstva u cilju čuvanja tekovina narodnooslobodilačke borbe i izgradnje zemlje.“ Evo šta je napisao:
Ova samozvana i samoodobrena organizacija cepa jedinstvo svoga sopstvenog naroda time što je organizovana po federalnim državnim jedinicama koje priznaju pet nacionalnosti u Jugoslaviji i to Srpsku, Hrvatsku, Slovenačku, Crnogorsku i Makedonsku! Znači pet naroda umesto tri, koje je pitanje u prethodnoj Jugoslaviji raspravljano ravno 20 godina na svim skupštinama i sednicama parlamenta i kroz sve listove, novine i časopise, dok na velike jade, nije došlo na polaznu tačku od 1928. god. da postoje samo tri plemena velike slovenske rase: Srbi, Hrvati i Slovenci. Zar i jedan srpski sveštenik može i sme priznati ovo cepanje svoga naroda? Ne može rodoljub – sveštenik, već samo izdajnik. Ne znači da svaki sveštenik treba da ustane i da se bori protiv ovoga ili onoga državnog uređenja ako mu se isto ne dopada i ako ima prilike da se bori protiv istoga. Ne znači i ne mora, jer što je nezdravo i samo će otpasti i iščeznuti, jer, još pre rimskog vremena behu neki pokrajinski nazivi kojih danas nigde nema, ali u vezi sa našim narodom, od njegove hrišćanske istorije, njegov se naziv održao.
Kako može onda i jedan srpski sveštenik da prizna geografski naziv – Crna Gora za naciju, jer kada Srbin iz Crne Gore veli za sebe da je Crnogorac, to je isto kao kad i onaj iz Vojvodine kaže da je Vojvođanin, ili Šumadije da je Šumadinac, iz Bosne Bosanac, iz Like Ličanin, iz Hercegovine Hercegovac itd.? A svi su Srbi, jer se svi osećaju Srbima.
Još je teži slučaj sa priznanjem ’Makedonske narodnosti‘, što može da prizna samo neki sunovraćeni sveštenik…“