PREGLED GODINE PORTALA “BORBA“: RAZOČARENJE I NADA

Godina 2021. koja je na izmaku, na političkom planu, koji je prevashodno tema našeg pregleda, obilježilo je razočarenje ogromne većine demokratski orjentisane javnosti, onog širokog i veličanstvenog narodnog pokreta koji je 30. avgusta prošle godine, u nemogućim uslovima izvojevao pobjedu nad kriminalnim, antinarodnim režimom.

RAZOČARENJE

Očekivanja su iznevjerena, i nisu bila velika na ekonomskom planu, jer su svi dobronamjerni ljudi znali da je iza DPS vlasti ostala “spržena zemlja“, te da privredni preporod i bolji život ne mogu doći “preko noći“. Ali, najmanje što se očekivalo od “prve, demokratske vlade“u istoriji Crne Gore jeste odlučan raskid sa DPS praksom laganja i varanja, podjela i svađanja, te konačno i odlučno demontiranje 30godišnjeg sistema pljačke sopstvenih građana, obračun sa kriminalcima i aparatčicima, njihovo privođenje “k poznaniju prava“.

Umjesto toga, aktuelni premijer i ekipa s kojom se okružio krenula je u diobu narodnog pokreta, u krunjenje podrške, izazivajući apatiju i produbljujući sukobe, svađajući se sa zvaničnom Srbijom, besmislenom produžavanju sankciji Rusiji, odbijanju “Otvorenog Balkana“ i koaliranju sa Kurtijem, neprimjerenom podaništvu i sluganstvu Zapadnim silama.

Ono što je posebno iritantno jeste neviđena nekonzistentnost, zašto ne reći otvoreno laganje i varanje premijera Krivokapića, koji stavove mijenja kao košulje, bauljajući lijevo i desno, mijenjajući pravce i politike, zaboravljajući šta je primarni cilj one veličanstvene pobjede, te koja sredstva se moraju upotrebiti da bi se taj cilj- ulazak Crne Gore u red demokratskih, civilizovanih država- konačno ostvario.

Već na početku godine, a i prije formiranja Vlade, Krivokapić je jasno stavio do znanja da se nepovratno odvojio od matične koalicije “Za budućnost Crne Gore“, ne propuštajući nijednu priliku i javni nastup da nas obavijesti kako on “nije političar“, kako je “general bez vojske“, te kako namjerava da osnuje tzv. demohrišćansku stranku. Osim toga, jedino u čemu je imao kontinuitet stavova jeste napad na najjačeg konstituienta parlamentarne većine- DF i stranke oko njega- zadržavanje i unaprjeđivanje brojnih funkcionera palog režima na funkcijama i grčevita borba da po svaku cijenu- ne odstupi sa funkcije.

Posebno ističemo njegov nedemokratski, netolerantan odnos prema Parlamentu, po kojem je prevazišao čak i sramne Đukanovićeve “standarde“. Odbijanje u više navrata da se pojavi na parlamentarnim odborima, antidemokratsko ponašanje koje su pratili onda i neki njegovi ministri, izjava kako u Parlamentu stanuje nemoral, bila je kap koja je prelila čašu, koja je čak i jednog umjerenog, suzdržanog Miodraga Lekića izbacila “iz takta“, pa ga je prvi proglasio onim što on od samog početka mandata i jeste- pajac i klovn.

Šamar koji je dobio danas od strane Srpske pravoslavne crkve, izjava koju je dao vladika bački Irinej da “Srpska pravoslavna crkva neće potpisati Temeljni ugovor sa Vladom Crne Gore dokle god je Zdravko Krivokapić na njenom čelu“ za neke je bila neočekivana, ali jeste zaslužena. Time je i definitivno, i za one najnezavenije, poderana maska na licu lažnog demo-hrišćanina, čovjeka koji je imao neviđenu popularnost u ljeto 2020. godine, da bi danas bio sveden na nekih 3-5 posto podrške. A sa nastavkom sitnog politikanstva, mešetarenja i spletkarenja, njegov pad će biti još teži i bolniji.

Zabrinutost izaziva posebno činjenica da aktuelni premijer nema namjeru da odstupi, nema osjećaj za momenat da još spasi sebe i zrnca časti, da svojim povlačenjem otvori vrata širokom dogovoru, konsolidaciji demokratskih snaga i otvaranju mosta kojim bi i manjinske stranke ušle u novu Vladu.

Krivokapić kao da podupire one djelove Berlinskog zida koje su građani rušili 30. avgusta i godinama ranije. On je prepreka dijalogu i kompromisu, on je varao i lagao i Crkvu, i njene velikodostojnike, izvarao je i narod i one koji su ga doveli na mjesto premijera, lagao je svoje savjetnike i saradnike, okružio se mediokritetima i tajkunima, ostao je- sam. I nema te “Evrope sad“ i “Crne Gore odmah“, nema tog plana i programa, jeftine demagogije i skupog marketinga, koji može zaustaviti slom njegove popularnosti, koja je od onih 60 procenata u septembru prošle godine, na mjerenju u Mojkovcu početkom decembra bila skromnih 6 procenata.

NADA

Demokratska javnost, građani okupljeni oko demokratskih snaga i oni koji su van stranaka, slobodni građani i intelektualci, svi oni koji su se decenijama borili protiv Kartela, nemaju razloga za apatiju i pesimizam.

Borili su se za promjene i izborili, nikada se nisu vodili ličnostima nego idejama. A ideja o slobodnoj i demokratskoj Crnoj Gori je više nego ikada živa, pa razloga za spuštanje glave, zbog sramnog ponašanja nekoliko pojedinaca koji nisu “okvasili krila“ u borbi sa Kartelom- nema.

Pobjede u Nikšiću, rodnom gradu šefa Kartela, Herceg Novom i Mojkovcu, liste koje su vodili mladi ljudi koji su i preuzeli odgovornost za vođenje tih opština, jasan strmoglav podrške DPS-a i satelita, bjelodano pokazuje da je i pored svega želja i nada za promjena, za korjenitim reformama- živa i neuništiva.

Demokratski proces, uz svu tromost i sporost, nezaustavljiv je i mafijaška, kriminalna kola su krenula nizbrdo. Stari režim, njegovi strankoidi i mediji, satjerani su u ćošak, na političkoj, medijskoj i kulturnoj periferiji, ogrezli u divljaštvu i primitivizmu, ugrijani u toplini šovinizma i trajnog ekstremizma. Dešavanja na Cetinju 4/5 septembra su definitivno označila i odredila granicu između onih koji su za mir i prosperitet, za ličnu i sreću svojih potomaka, i onih koji misle samo na čuvanje južnog dijela leđa i opljačkanog blaga od ove države i građana. One gume koje gore na Belvederu, oni pucnji i ustaški repertoar, te Đukanović koji ispijen i unezvijeren ujutru proglašava Pirovu pobjedu, ostaće zauvijek upamćeni i upisani u Knjigu beščašća i nemorala.

Posebno ovom prilikom ističemo Parlament, polemike i borbe u njemu, rad parlamentarnih odbora, žive rasprave i diskusije o budućnosti Crne Gore, kao znak da je demokratski proces, iako na trenutke traljav i lomljiv, i dalje pokazuje žilavost i daje nadu da je restartovanje odnosa u parlamentarnoj većini moguće, te da je formiranje nove Vlade zajedno sa manjinskim strankama ostvarivo i jedino realno.

Demokratska javnost i građani imaju jasna očekivanja. Već tokom januara se očekuje rasplet političke krize, razmrsavanje čvora u koji je demokratski proces uvezan, izlaz iz “živog blata“ i statusa kvo koji prijeti da nas sve proguta.

Pravda za nezapamćenu pljačku i poharu Crne Gore, neviđenu na evropskom tlu, mora da dođe do onih koji su za nju odgovorni. Stabilizacija sveukupnih političkih prilika i jaka Vlada je odlična polazna osnova, platforma i za ekonomski uzlet i preporod, za nove i zdrave investicije, pokretanje domaće privrede i poljoprivrede.

Drugoga puta za sve demokratske snage i pojedince jednostavno- nema. Vjerujemo da će se već početkom 2022. godine svi politički akteri okupiti oko tih vrijednosti i u što hitnijem roku otkočiti demokratski proces. Vremena za nova razočarenja, poput onih u godini koja ističe, Crna Gora i njeni građani nemaju.