Pola vijeka od kraja Vijetnamskog rata: Američka oholost odnijela živote dva miliona civila

Vijetnamski rat, koji je završen 27 . januara 1973. godine, najniža je tačka američkog imperijalizma, veliki poraz Amerike i jedna od najvećih strateških grešaka, smatra istoričar Predrag Marković“, prenosi „Sputnjik“.

Navršava se 50 godina od potpisivanja Pariskog sporazuma, kojim je zapečaćeno povlačenje američkih trupa iz Vijetnama, čime je okončan osmogodišnji teror.

Vijetnamski sukob je proglašen za rat u kom je počinjeno najviše zverstava poslije Drugog svetskog rata.

„Amerikanci su pogrešno tada zaključili da bivši Sovjetski Savez ima ambicije da se dalje širi mimo granica zauzetih na početku Hladnog rata i da želi da dalje širi svoju sferu uticaja. Po toj domino teoriji oni su na svakom mjestu gdje su se plašili ekspanzije ljevičarskih ili komunističkih režima borili da to obuzdaju, jer su vjerovali da zapravo Sovjetski Savez želi da zavlada u Aziji, Africi i Latinskoj Americi“, rekao je Marković.
Iz tog straha Amerikanci su, kazao je Marković, čak i režime koji nisu bili toliko prosovjetski svojom agresivnom politikom gurnuli u sovjetsku sferu.

„To se desilo sa Kubom i sa Vijetnamom. Pri čemu je Vijetnamu došlo do postepenog klizanja ka potpunom ratnom angažmanu, znači u početku su Amerikanci imali nekoliko stotina savjetnika na terenu, a onda poslije nekoliko godina taj broj je dosegao brojku od pola miliona američkih vojnika. I naravno, ne samo da je vođen rat u Vijetnamu, već je i miroljubiva Kambodža uništena kao kolateralna šteta, zbog komunikacija koje su išle iz sjevernog Vijetnama ka jugu, preko kambodžankske teritorije. U svakom slučaju, Vijetnamski rat je najniža tačka američkog imperijalizma“, smatra Marković.

Rat koji je osudila i američka javnost

Kako kaže sagovornik „Sputnjik“, mnogi su slom Amerike u Avganistanu poredili sa ratom u Vijetnamu, s tim što je Vijetnamski rat bio u jednom drugačijem vremenu, kada je postojala međunarodna solidarnost.

„Mladi ljudi su demonstrirali protiv Vijetnamskog rata dok 2000. i 2001. godine kada su vođeni ratovi u Avganistanu i u Siriji nije postojala takva vrsta međunarodne solidarnosti kao šezdesetih godina. Američka javnost je, posebno poslije ‘TeT’ ofanzive 1968. godine, kada je rat eskalirao, zaključila da je taj rat nepotreban. Amerika u to vrijeme još nije potpuno kontrolisala medije, tako da je njihova javnost bila zatrpana strašnim fotografijama rata sa terena koje su potpuno okrenule protiv tog rata američku javnost, posebno njen elitni dio – studente, intelektualce i tako dalje. Onda je od 1968. godine Amerika pokušavala da se izvuče iz tog rata, što je uspjela tek poslije nekoliko godina“, rekao je Marković.

Agens Oranž i sedam miliona tona bombi

Za osam godina koliko je rat u Vijetnamu trajao Amerikanci su bacili sedam miliona tona bombi na Vijetnam, ne računajući napalm i otrovne materije.

Bacani su herbicidi i defolijanti, uključujući i otrovnu supstancu Agens Oranž. Procjenjuje se da je u ratu u Vijetnamu stradalo do 3,1 miliona ljudi, od toga oko dva miliona civila.