Piše: Vladimir Vukićević, komentator BORBE
Mnogo puta je u novijoj istoriji naše zemlje rečeno kako su pred nama “istorijski izbori“, kako se baš na njima određuje put kojim će Crna Gora da ide, sa takvim konstatacijama smo se nekada mogli više ili manje složiti, ali ono što je sigurno: predsjednički izbori 19. marta su nastavak one veličanstvene priče od 30. avgusta 2020. godine. A najveća tekovina te pobjede je neupitna i nikome se više ne mora dokazivati: prva demokratska smjena vlasti u istoriji Crne Gore, izvojevana u nemogućim uslovima, na nefer izborima i pod vlašću jedne duboko korumpirane, lažne stranke, koja je uvijek bila samo produžena politička ruka organizovanog kriminala.
Uz razumijevanje za opravdano nezadovoljstvo mnogih građana tempom reformi, usporenim procesom demokratske tranzicije i demontaže višedecenijskog DPS sistema pljačke i korupcije, čestim svađama i nadgornjavanjima unutar snaga alternative koja su umarala demokratsku javnost, Crna Gora je u poslednje dvije ipo godine napravila istorijske, krupne korake u političkom i društvenom razvoju. Tijesna većina u parlamentu i dva eksperimenta sa “ekspertskom“ i “manjinskom“ vladom bi i za mnogo razvijenije države i demokratije bile krupan zalogaj, a kamoli za Crnu Goru koja je tek pokrenula Točak demokratije. Kada se na sve te “dječje bolesti“ doda i svakodnevna opstrukcija palog režima i njegovih aparatčika, institucionalna i vaninstitucionalna, pa i ona sa samog vrha države u liku Đukanovića, blokada demokratskog procesa i razvoja na svakom mjestu, slika postaje bistrija, a oni nezadovoljni puno realniji.
Nakon oslobađanja Parlamenta i Vlade, a onda i serije ubjedljivih pobjeda u lokalnim sredinama širom Crne Gore, građani su jasno i domaćoj i međunarodnoj javnosti poslali poruku: nema povratka na staro. Smiješno djeluje prevaziđeni, odlazeći predsjednik kada u ovoj kampanji govori o “agoniji koju treba prekinuti“, kada poručuje “dosta je bilo“, glumeći ono što nikada nije bio- disidenta, otporaša, borca za prava obespravljenih. Sve ptice na svim granama u Crnoj Gori odlično znaju da je ta osoba sinonim za pljačku, kršenja ljudskih prava i sloboda, personifikacija autokratskog režima metastaziranog korupcijom. Zbog toga ga ogromna većina građana u ovoj poslednjoj trci i gleda sa osjećanjem dubokog gađenja i prezira, posmatrajući osobu koja se osmjelila da poslije „pojednih“ 34 godine traži još samo- pet.
Kada malo zagrebemo ispod one otrovne kore njegovih izanđalih poruka o “odbrani države“, obračunu sa “štetočinama“ i “izdajnicima“, otkrivamo šta je u stvari njegov monstruozni Plan i program nakon eventualne pobjede. A taj Plan i program sadrži nekoliko ključnih tačaka: povratak Vesne Medenice i Blaža Jovanića na čelo sudova, Veselina Vukotića i Verice Maraš u “Plantažama“, oslobađanje svih uhapšenih pripadnika narko-kartela, smanjenje plata i penzija, vraćanje “Željezare“, “Luke Bar“ i Trajekta u ruke njegovih kumova i kriminalno-biološkog okruženja, hapšenje političkih protivnika i njihovo krivično-pravno gonjenje od strane Katnića i Čađenovića, izvođenje na montirane sudske procese, dodjeljivanje besplatnih stanova i nepovratnih kredita njegovim hohštaplerima i poslušnicima i još mnogo toga drugoga, a svega onoga što smo imali prilike da gledamo preko tri decenije.
U nedjelju 19. marta se brani osvojena sloboda, čuvaju mir i stabilnost i stvaraju pretpostavke za ubrzani demokratski i ekonomski razvoj. U nedjelju se grade temelji naše zajedničke kuće u kojoj neće biti podstanara, u kojoj će se u jednoj relaksiranijoj atmosferi otvarati demokratske rasprave o svim važnim pitanjima, bez onih koji znaju samo da ruše, mrze i dijele. Uklanjanje Đukanovića sa državnih funkcija i javne scene je prioritet, uslov svih uslova da se nastavi istorijski posao ove generacije započet 30. avgusta 2020. godine. Ispišite istoriju i učestvujte u još jednoj velikoj pobjedi, dobri ljudi.