Davali vjetar u leđa teroristima: Britanski specijalci djelovali na KiM još 1998. godine?

Postoji velika mogućnost da su operativci britanskih specijalnih snaga, koje često zbirno nazivamo SAS-ovcima, na prostoru juga Srbije bili već 1998. godine, kada su teroristi takozvane OVK započeli organizovanije, a time ozbiljnije i učestalije napade na lokalno srpsko i državi lojalno albansko stanovništvo, policijske i vojne snage Srbije i tadašnje SR Jugoslavije.

Da takva mogućnost postoji, vidi se iz dokumenta britanskog parlamenta – Istraživački rad „Kosovo: diplomatske i vojne opcije” (RP98-93), od 27. oktobra 1998. godine.
U jednom dijelu dokumenta koji analizira mogućnosti za bombardovanje i raketiranje srpskih položaja, doslovno se navodi:

„Ofanziva bi potom mogla biti pojačana tako da obuhvati ciljeve u i oko Kosova, poput kasarni Vojske Jugoslavije i jedinica na terenu. Brojni komentatori vjeruju da britanski SAS i američke specijalne snage već nekoliko nedjelja djeluju na terenu na Kosovu. Slično operacijama tokom sukoba u Bosni, tim snagama bi možda bio povjeren zadatak da pomažu NATO avionima u određivanju ciljeva i njihovom obilježavanju za laserski navođeno naoružanje.”

Istini za volju, u dokumentu je navedena i, kako se potom pokazalo, potpuna besmislica da bi „snage SR Jugoslavije bile brzo potisnute u bilo kakvoj vazdušnoj kampanji NATO-a”.

Šta su 1998. i 1999. pisali ostali britanski listovi?

Pored toga, britanski listovi – a naročitu pažnju trebalo bi usmjeriti ka manje poznatim izdanjima poput Scotland on Sunday – opširno su pisali o učešću SAS-a u vojnim operacijama na jugu Srbije, odnosno na području Autonomne pokrajine Kosovo i Metohija.

Pažnja naše šire, ali i stručne javnosti trebalo bi da bude usmjerena na rad Marka Kurtisa.

Ovaj ugledni novinar i istoričar, koji ne plovi vodama mejnstrim medija iz očiglednih razloga, u članku „Saradnja Velike Britanije sa pro-džihadističkim snagama na Kosovu” od 4. septembra 2016. godine navodi da su prvi obavještajni kontakti sa albanskim teroristima uspostavljeni 1996. godine.

„Negdje 1996. godine, britanska obavještajna služba, zajedno sa američkim i švajcarskim službama, ostvarila je prvi poznati kontakt sa višim zvaničnikom OVK u Albaniji, vjerovatno sa Šabanom Šalom, komandantom koji bi se borio ne samo na Kosovu 1999. već i unutar Srbije 2000. godine. Formalni kontakti između OVK i SAD ostvareni su u julu 1998. kada se Kristofer Hil, američki specijalni izaslanik za Kosovo, sastao sa zvaničnicima OVK; narednog dana britanski diplomata takođe se sastao sa zvaničnicima OVK u njihovom štabu u centralnom kosovskom selu Klečka. Britanska vlada je kasnije tvrdila da je početni sastanak između zvaničnika britanske ambasade u Beogradu i lidera OVK održan 30. jula 1998. Ukoliko je to tačno, sastanak je održan dva dana nakon što je baronesa Simons u odgovoru na pitanje u parlamentu priznala da je OVK teroristička organizacija i da je jasno da je obezbijedila značajne količine oružja u Albaniji”, navodi Kurtis.

SAS likvidirao 17 Srba

On navodi i slučaj ubistva 17 Srba koji je, prema izvještajima, počinila jedinica britanskog SAS-a „radeći” zajedno sa OVK, o čemu je, kako Kurtis navodi, izvijestio britanski Mirror.

„Do samih promjena (britanske i zapadne) politike u proljeće 1999. godine, britanski zvaničnici nisu imali iluzija o prirodi OVK koja zaista sadrži nepoželjne elemente”, navodi se u izvještaju Ministarstva spoljnih poslova iz aprila 1999. godine. Oni su opisani kao nepokolebljivi marksisti, tvrdokorni nacionalisti i sa vezama sa drogom/kriminalom.

Pomenuti kontakti zapadnih obavještajaca i diplomata sa albanskim teroristima i vrlo izvjesno učešće specijalnih britanskih i američkih snaga u kopnenoj agresiji na SR Jugoslaviju, odnosno Srbiju, koja je – kako se da zaključiti – tajno započeta znatno prije NATO agresije 1999. godine, ali i prije nego što su se neki od ključnih „zločina” za koje je potom optužena srpska strana uopšte dogodili, veoma su važna tema.

Srbija ne bi trebalo da odustane od utvrđivanja svih činjenica ne samo zbog cjelokupne istorijske istine, već i zbog vlastitih nacionalnih interesa i svoje ukupne odgovornosti. Nažalost, rad Marka Kurtisa, koji je argumentovano i vrlo objektivno pisao o vezama islamista sa OVK i muslimanskom vojskom i politikom u Bosni i Hercegovini, kod nas nije dovoljno poznat.

(RT Balkan)